Aşkı Sırtından Vurdum!

Acısını içtim aşkın,

Hüznüne dokundum

Gökkuşağı gibi değildi renkleri

Siyahında boğuldum

Yoruldum hep yoruldum

Kime tutunduysam yaralı kanadımla

Yalanlarında kayboldum

Masum bir çocuk bakışıyla geçtim

Aşkın kör gözlerinden

Yüreğimi büyüttüm,

Düşler yetiştirdim minik avuçlarımda

Ağlamayı öğrendim,

Gülmeyi unuttum

Hırçın denizlerde,

Boşa kürek çektim hep

Yalnızlığın kıyısında,

Unutulan bir liman gibi

Bekledim, durdum

Nereye gittiğini bilmeyen bir yolcunun

Sessizliğinde geçti hayatım

Aşkı bulayım derken,

Yolumdan oldum

Korkularım büyüdü aşkın kollarında

Sessizlik parladı içimde,

Bir yakamoz gibi

Üç kuruşa yalnızlığa sattı

Gülen suretimi

Ne bana gösterdi kendi yüzünü,

Ne güldürdü benim yüzümü

Yar olmadı bana hiç

Seslendim ses vermedi

Sonunda sustum

Ve bir akşam üstü

Aşkı sırtından vurdum!