Hangi Günahın Bedeli Senin Yokluğun...

Yokluğun içimde ateşten bir gömlek

Her gün yenisiyle değiştiriyorum

Her gün bir öncekinden daha çok yanıyor canım

her gün bir öncekinden daha çok ölüyor ruhum

Senin sevginle hayat bulurken

diğer yandan yokluğunla biraz daha yok oluyorum



Yokluğun içimde fırtına önceki bir sessizlik
Her zamankinden daha çok durgunum, her zamankinden daha çok yaralı
Rüzgarda yolunu şaşırmış bir kelebek misali salınıyor cansız bedenim sensizliğin girdabında

Sana deli gibi aşıkken kollarımın hep boşluğu sarması acı veriyor
Sözler dokunuşların yerini almıyor
Bu yüzden ne söylesem hep yarım ne yazsam hep eksik kalıyor

Seni sensiz yaşamaya alıştım demiştim ya Yalan söyledim sana
Kendimle birlikte kandırdım seni de Bir avuntuydu imkansızlığına karşı Bir teselliydi çaresizliğimize nispet
Hani sensiz yaşayamam ben ölürüm demiştim ya sevgili Şimdilerde nefessiz kalışım bu yüzden
Ben sensizim yokluğunda Ben nefes alamıyorum
Ben ölüyorum sevgili Ben ölüyorum
Yokluğun ölümün diğer adı

Bugünlerde garip bir hal var üzerimde Alıştım sandığım yokluğun yüreğimi eziyor
Şarkımızı dinleyemiyorum artık İmkansızlığın ruhumu yakıyor
Şarkımızdan akan her ezgiyle, gözümden akamayan kristal gözyaşlarım kalbimi acıtıyor
Ben güçlü değilim
Kalbim kalbine emanet yar

Hani derler ya, “gitmek mi zor kalmak mı”
Ben bu sorunun cevabını veriyorum şimdilerde gece gözlüm
Benim için en zoruydu aşkını sensiz yaşamak, seninle sensizliğinde kalmak
Herşeyi ardında bırakıp da gitmek
Ruhunu emanet aldığın yere teslim etmek


Adını kurutulmuş bir gül gibi yüreğimde saklıyorum
Bu sevgiyi senden uzakta sensiz yaşıyorum

Ne sesin var ne kokun

Hangi günahın bedeli senin yokluğun!





Alinti