Georges Rouault

Georges Rouault - Ressam

Resim zevkini ilk olarak, Courbet, Manet ve Daumier hayranı olan estamp koleksiyoncusu dedesinden edinen Georges Rouault, küçük yaşta Hirsch adlı bir vitray ustasının yanına çırak olarak girdi (1885) Bu çıraklık döne­mi boyunca Dekoratif Sanatlar Okulu'ndaki akşam derslerini izledi 1850 yılının sonunda Güzel Sanatlar Akademisi'ne kabul edilerek Elie Delaunay'in atölyesine girdi; 1891'de atöl­ye Gustave Moreau'nun yönetimine geçince, genç Roaualt da ustanın göz­de öğrencisi olmakta gecikmedi1893ve 1895'te katıldığı Roma yarışmasın­da iki kez başarısızlığa uğrayınca, Moreau'nun öğüdüne uyarak okul­dan ayrıldı Ustasının ölümü üs­tüne (1898) Gustave Moreau Müzesi müdürlüğüne atandı, ama aldığı ücret yetersizdi

Sağlığı bozulduğu için bir süre Haute-Savoie'de kaldıktan sonra geri dönen (1902) sanatçı, büyük suluboyalar ve kâğıt üstüne yağlıboyalardan oluşan yeni bir çalışma biçimine başladı; bu yeni çalışma yöntemini daha çok işlek bir desene dayandırıyor, çizgileri, de­rin mavi ve siyahlarla belirginleştiriyordu; esinlendiği konularsa daha çokyoksul sirk dünyasıyla, fahişelerin yaşamlarıyla (Sokak Kızı, 1906), yargı dünyasının yergisiyle (Hakimler 1908) ilgiliydi

1901'de tanıştığı Ruysmans'tan daha çok Leon Bloy ile olan ilişkisi, ressam­daki metafizik ve Hıristiyan düşünce­sini uyandırdı; kısa bir süre fovizmin etkisinde kalan Rouault, 1903'te eski okul arkadaşları olan Matisse, Marquet ve Mangin'le birlikte Sonbahar Salonu'nun kurulmasına katıldı Marthe Le Sidaner ile evlendikten (1908) iki yıl sonra, Druet Galerisi'nde ilk kişisel sergisini açtı 1913'te Ambroise Vollard 1917 den başlayarak sanatçının tek satıcısı oldu ve atölye­sinde oluşturduğu her türlü ürünü sa­tın aldı
Birinci Dünya savaşının sonunda, res­sam dinsel konulardan esinlenerek ço­ğunlukla yağlıboya resimler yaptı ve bunlarda çok canlı renkler kullandı(Çarmıha Geriliş, 1918); 1917'den 1927'ye kadar önemli bir kitap resim­leme işine girdi: Jarry'nin Kral Ubu' sü (Ubu roi), Vollard'ın Reincarnations du Pere Ubu 'sü (Ubu Baba'nın Ye­niden Cisimleşmeleri), Baudelaire'in Elem Çiçekleri için gravürler yaptı Çini mürekkebiyle etütlerden sonra, siyah beyaz ola­rak yaptığı ünlü ofortlar (Miserere) ancak 1948'de tamamlanıp yayımla­nabildi
Aynı yü, Vollard'ın mirasçılarına kar­şı kazanılan ünlü davadan sonra Rouault, bitmemiş kabul edilen ve mahke­me tarafından kendisine geri verilen 315 tuvali mübaşirin gözleri önünde yaktı
Bu dönemde Rouault'nun yapıtlarına hem esin,hem de çalışma bakımından belli bir dinginlik egemen oldu; 1948'e kadar yapmış olduğu tuvallerdeki gölge-ışıklar ve renk şiddetlerinin yerini yavaş yavaş sakin ışıklar almaya baş­ladı (Uslu Pierrot, 1940-1948); ayrıca yeşillerle sarılar ve kırmızıların ege­men olduğu kaim bir boya tabakası tu­vallerini örtmeye başladı (Seraphine, 1948-1952)1920'ye kadar sınırlı bir amatörler grubu içinde saygı gören Roualt'nun ünü giderek arttı; öldüğü sırada zama­nımızın en büyük ressamlarından bi­ri olduğu kabul edilmişti