Mısır Heykel Sanatı

Kültür alanında otuz yüzyıl boyunca süreklilik gösteren Mısır’da heykeltıraşlar ağaç, granit, bazalt, profir gibi dayanıklı malzemeler kullandılar Tapınakların ve mezar anıtlarının iç ve dış cephelerini heykeller ve rölyeflerle süslemişlerdir


Mısır’da heykelcilikte zaman içinde gelişen bir üslupçuluk söz konusudur Bu üsluplaşma özellikle figürlerin duruşlarında ve vücudu kaplayan kumaşların yapımında kendini gösterir Figürler genel olarak durgun ve hareketsizdir Frontal duruş hâkimdir Ayakta duran figürlerde, vücut ağırlığı iki bacağa eşit olarak dağıtılır Heykelin ortasından bir çizgi çekilirse iki eşit parça elde edilir Kollar vücuda yapışık şekilde aşağıya sarkar, eller yumruk şeklindedir


Mısır heykelcileri çok büyük ve sert taşlar yontuyorlardı Bu durum onları çalışmalarında sadeleşme yapmaya yöneltti Dolayısıyla heykellerde kas gibi detaylar görülmezken, yüzlerde de ifade de yoktur Yalnızca mezarlara, dini inançlar gereği konan heykeller, ölünün ruhuna ev sahipliği yapacağından sahibine benzemesi zorunluluğu taşır


Kral heykelleri sert taşlardan yapılırken, yumuşak taşlardan ve ağaçtan yapılan prens, rahip ve memur heykelleri bulunur


Yeni imparatorluk döneminin en güzel eser, Amerna şehrinde bulunan Kraliçe Nefertiti’ye ait olan büsttür Sanatçısı bir yanda geleneğe bağlı kalmaya çalışırken, bir yandan da modelinin şahsi özelliklerini betimlemeye çalışır Gize piramidinin yanında bulunan Sfenks heykeli ise eski krallığın krallarından olan Kefren’nin portresini taşır


Rölyefler daha çok tapınak ve mezarların duvarlarını süsler Mısır rölyefleri daima bir olayı anlatır Rölyeflerde baş, kollar, ayaklar, bacaklar ve gövde profilden; gözler ve omuzlar ise cepheden gösterilir