Bir Kaç Mitolojik Hikaye...

ZÜMRÜDÜ ANKA



Simurg veya bir diğer ismiyle Zümrüdü Anka efsanevi bir kuştur Pers mitolojisi kaynaklı olsa da zamanla diğer Doğu mitoloji ve efsanelerinde de yer edinmiştir Sênmurw (Pehlevi) ve Sîna-Mrû (Pâzand) diğer isimlerindendir Ayrıca zaman zaman sadece Anka kuşu olarak da anıldığı olmuştur
Rivayet olunur ki, kuşların hükümdarı olan Simurg Anka, Bilgi Ağacı' nın dallarında yaşar ve her şeyi bilirmiş


Kuşlar Simurg' a inanır ve onun kendilerini kurtaracağını düşünürmüş Kuşlar dünyasında her şey ters gittikçe onlar da Simurg' u bekler dururlarmış Ne var ki, Simurg ortada görünmedikçe kuşkulanır olmuşlar ve sonunda umudu kesmişler


Derken bir gün uzak bir ülkede bir kuş sürüsü Simurg'un kanadından bir tüy bulmuş Simurg' un var olduğunu anlayan dünyadaki tüm kuşlar toplanmışlar ve hep birlikte Simurg' un huzuruna gidip yardım istemeye karar vermişler


Ancak Simurg'un yuvası, etekleri bulutların üzerinde olan Kaf Dağı'nın tepesindeymiş Oraya varmak için yedi dipsiz vadiyi aşmak gerekirmiş Kuşlar, hep birlikte göğe doğru uçmaya başlamışlar Yorulanlar ve düşenler olmuş


Önce Bülbül geri dönmüş, güle olan aşkını hatırlayıp;


papağan o güzelim tüylerini bahane etmiş (oysa tüyleri yüzünden kafese kapatılırmış);


kartal; yükseklerdeki krallığını bırakamamış;


baykuş yıkıntılarını özlemiş,


balıkçıl kuşu bataklığını


Yedi vadi üzerinden uçtukça sayıları gittikçe azalmış


Ve nihayet beş vadiden geçtikten sonra gelen Altıncı Vadi "şaşkınlık" ve sonuncusu Yedinci Vadi "yokoluş" ta bütün kuşlar umutlarını yitirmiş Kaf Dağı'na vardıklarında geriye otuz kuş kalmış


Simurg'un yuvasını bulunca ögrenmişler ki;


"SİMURG ANKA - Otuz Kuş" demekmiş


Onların hepsi Simurg'muş Her biri de Simurg' muş Simurg Anka'yı beklemekten vazgeçerek, şaşkınlık ve yokoluşu da yaşadıktan sonra bile uçmayı sürdürerek, kendi küllerimiz üzerinden yeniden doğabilmek için kendimizi yakmadıkça, her birimiz birer Simurg olmayı göze almadıkça bataklığımızda, tüneklerimizde ve kafeslerimizde yaşamaktan kurtulamayacağız


Şimdi kendi gökyüzünde uçmak zamanıdır


DAPHNE VE APOLLON

Mitolojiye göre bir gün Apollon Thessalia'da kıyıları ağaçlarla gölgelenen Peneus ırmağı kenarında, güzel genç bir kız gördü Bu güzelin adı Daphne idi ve Apollon görür görmez ona aşık olmuştu Daphne ormanların derinliklerinde dolaşmaktan zevk alıyor, ay ışığında yabani hayvanları kovalamak avlamak en büyük eğlencesi idi Yalnız başına dolaşmayı çok seviyordu Dahası Daphne hayatı boyunca yalnız yaşamaya yemin etmişti Erkeklerden nefret ediyordu bu yüzden evlenmeyi kesinlikle istemiyordu
Fakat Apollon ona delicesine tutulmuş peşini bırakmıyordu Ormanda karşılaştıklarında Tanrı Apollon güzeller güzeli bu kızla konuşmak istedi ancak Daphne ondan korkarak koşmaya başladı Apollon ne dediyse onu durmaya ikna edememişti, Daphne korkmuştu bir kere Yorgun düşene kadar koştu koştu, daha fazla koşacak gücü kalmadığında yere yıkıldı ve toprak anaya yalvarmaya başladı
"Ey toprakana beni ört beni sakla, kurtar"
Toprak ana onun yakarışını duymuştu, az sonra Daphne yorgunluktan ağrıyan bacaklarının sertleştiğini, odunlaşmaya başladığını hissetti Gri renginde bir kabuk göğsünü kapladı Güzel kokulu saçları yapraklara dönüştü ve kolları dallar halinde uzandı, küçük ayakları ise kök olup toprağın derinliklerine doğru indi
Apollon sevdiği kıza sarılmak isterken bu Defne ağacına çarpınca şaşırdı O günden sonra Defne ağacı Apollonun en sevdiği ağaç oldu, ve defne yaprakları genç tanrının saçlarının çelengi oldu Kahramanlara ödül olarak defne yapraklarından yapılma taçlar taktılar


ARTEMİS VE ORION'UN AŞKI

Artemis günün birinde uzun boylu iri yapılı fakat çok yakışıklı bir avcı olan Orion'u görerek ona aşık oldu Öyleki bir zamanlar kendi kendine aldığı evlenmeme kararını bile unutup bu yakışıklı avcı ile evlenmek istedi Fakat Apollon kızkardeşinin bu dev cüsseli mahlukla evlenmesini uygun bulmuyordu Kız kardeşini vaz geçirmek iin çok uğraştı ancak Artemis onu dinlemedi Kardeşinin Orion'a duyduğu sevginin ne kadar büyük olduğunu görüncede bunu kıskanmaya başladı Ne söylerse söylesin kardeşi Artemis'I vaz geçiremeyeceğini anlayınca hileye başvurarak Orion'u ortadan kaldırmaya karar verdi

Birgün Orion denize girmiş yüzüyordu Kıyıdan okadar uzaklaşmıştı ki, başı kara küçük bir nokta gibi görünüyordu Apollon kızkardeşini yanına çağırdı, uzaktan görünen kara noktayı ona göstererek "Oraya kadar okunu gönderebilirmisin" dedi Artemis heyecanla yayını hazırlarken o kara noktanın sevdiği erkeğin kafası olabileceğinin nerden bilecekti ki Yayını çekti ve ok fırladı Çok iyi nişancı olan Artemis'in oku tam hedefi vurmuştu ve Artemis bilmeden sevdiği erkeği başından vurmuştu Bu ölüm onu çok üzdü günlerce bulutların ardına gizlendi gök yüzünde dolaşmaz geceleri yeryüzünü aydınlatmaz oldu Sonunda bir gün babasının yanına giderek ondan Orion'u bir takım yılz olarak gök yüzüne çıkarmasını istedi Zeus ta kızının bu arzusunu yerine getirdi


ALINTIDIR