Kerbela Olayi

Yezid, babası tarafından Müslümanların başına halife tayin edildiği günden itibaren İslam’ın esası ciddi bir şekilde tehlikeye maruz kaldı Muaviye, Hicretin 95 yılında oğlu Yezid’i kendisinden sonra halife olarak tayin etmeye karar verdi Böyle bir işin gerçekleşmesinden emin olmak için kendisi daha hayatta iken, oğlu Yezid’e halktan biat almak istedi ve herkesten önce kendisi, oğlu Yezid’e biat ettiİbn-i Sa’d, Tabakat’ında şöyle yazıyor: Hüseyin bin Ali, Yezid’e biat etmeyen şahıslardandı Sonra şöyle ekliyor: Muaviye hicretin 60 yılında öldüğünde oğlu Yezid hilafet makamına oturdu, halk da ona biat ettiSonra Yezid Medine’nin hakimine şöyle bir mektup yazdı: “Halkı çağırarak onlardan biat al İlk önce Kureyiş’in büyüklerinden başla; onların ilki de Hüseyin bin Ali olsun”Medine’nin hakimi, İmam Hüseyin’den biat almak isteyince, İmam Hüseyin (as) cevabında şöyle buyurdular:“Biz, nübüvvet Ehl-i Beyt’i ve risalet madeniyiz Yezid ise fasık, şarap içen ve adam öldüren birisidir Benim gibi birisi onun gibi bir kimseye biat etmezİmam (as) başka bir sözünde de şöyle buyuruyor: “Artık İslam’la vedalaşmak gerekir; çünkü ümmet Yezit gibi bir yöneticiye duçar olmuştur ”Mes’udî şöyle yazıyor: Yezit, ayyaş birisi idi; köpek, maymun ve avcı kuşları besliyordu; içki içiyordu Onun zamanında, Mekke ve Medine’de şarkı ve ğina yaygınlaşmış, halk açıkça içki içmeye başlamıştıOnun halka karşı davranışları hakkında da şöyle yazıyor: Firavun, halkın işi hususunda ondan daha adil, yakın ve uzak insanlar hakkında ise ondan daha insaflı idi* * *İmam Hüseyin (as), Medine’nin ortamını karışık görünce, o şehirde kalmayı câiz bilmeyip hicretin 60 yılı Recep ayının sonuna iki gün kala; pazar günü ailesi ve dostlarıyla birlikte Mekke’ye doğru hareket ettiİmam Hüseyin (as), hareketinin hedefini, kardeşi Muhammet bin Haneffiye’ye yazdığı bir vasiyette şöyle açıklamıştır: “Ben azgınlık, makam, fesat ve zulüm yapmak için Medine’den ayrılmadım Ben ceddimin ümmetini ıslah etmek, iyiliği emretmek kötülükten sakındırmak, ceddim Resulullah (saa) ve babam Ali bin Ebi Talib’in yolunda gitmek için o şehirden ayrıldım”İmam Hüseyin (as), Şaban ayının üçüncü gününün Cuma akşamı (yani beş gün sonra) Mekke-i Mükerreme'ye vardı* * *Kufe halkı, Muaviye’nin ölümünü ve İmam Hüseyin (as)’ın Yezid’e biat etmekten kaçındığını öğrendiklerinde pek çok mektuplar yazıp imzalayarak İmam Hüseyin’i Kufe’ye davet ettilerOnlar mektuplarında İmam (as)’a şöyle yazdılar: “Biz senin yolunu bekliyoruz, kimseye biat etmemişiz, senin yolunda can vermeye hazırız, senin için onların Cuma ve cemaat namazlarına katılmıyoruz”İmam Hüseyin (as), Kufe halkının isteklerine olumlu cevap vererek, Ramazan ayının yarısında, Muslim bin Akil’i Kufe’ye gönderdi Muslim’i Kufeye gönderdiğinde ona şöyle buyurdu: “Kufe halkının yanına git, eğer yazdıkları doğru olursa, sana kavuşmamız için bize haber gönder”Muslim, Şevval ayının beşinci günü Kufe’ye vardı Onun Kufe’ye gelme haberi, şehirde yayılınca on iki bin kişi, diğer bir görüşe göre ise on sekiz bin kişi onun vasıtasıyla İmam Hüseyin (as)’a biat ettiler O bu durumu İmam Hüseyin’e bildirerek İmam’ın Kufe’ye gelmesini istediKufe’de yaşanan olayların haberi Yezid’e ulaşınca, Yezid ilk etapta Kufe’nin hakimi olan Numan bin Beşiri azledip Ubeydullah Bin Ziyad’ı onun yerine atadı ve Muslim bin Akil’i yakalatıp öldürülmesini emretti Diğer taraftan da, İmam Hüseyin (as)’ı, Mekke’de gafil avlayıp öldürmek için kendi adamlarını seferber ettiİmam Hüseyin (as) bu komplodan haberdar olunca, Allah(cc)'ın evi Kabe'nin kutsiyet ve hürmetini korumak için, hac amellerini aceleyle bitirip, hicretin 60 yılı Zilhicce ayının sekizinci günü Mekke’den ayrılarak Irak’a doğru hareket ettiİbn-i Abbas, Kerbela vakıasından sonra bir mektubunda şöyle yazıyor: “Şunu hiçbir zaman unutmayacağım ki, sen Hüseyin bin Ali’yi Peygamberin hareminden (Medine’den) Allah’ın haremine (Mekke’ye) sürdün, orada da onu gafil avlayıp öldürmek için, bazı adamlarını gizlice gönderdin Sonra onu Allah’ın hareminden Kufe’ye sürdün Hz Hüseyin, Batha’nın (Mekke’nin) en aziz insanı olmasına rağmen üzgün bir şekilde Mekke’den ayrıldı Eğer Mekke’de kalarak orada kan dökülmesini isteseydi, Mekke ve Medine halkının tümünden daha çok taraftarı olurdu Ama o, Allah’ın evi ve Rasulullah’ın hareminin saygınlık ve ihtiramını korudu; ama sen onların hürmetini ve saygınlığını korumadın Çünkü sen, haremde onunla savaşmak için bazı adamlarını Mekke’ye gönderdin”Ubeydullah, Muslim bin Akil’i ve ona sığınak veren Hani bin Urve’yi Kufe’de yakalayıp feci bir şekilde şehit ettiUbeydullah, İmam Hüseyin (as)’ın Kufe’ye geldiğini öğrenince, İmam’ın ordusunu gözetimi altında tutmak için, Hür bin Yezid-i Riyahi’nin komutasında bir orduyu “Kadisiyye” bölgesine gönderdi Hür Bin Yezid, “Şeraf” denilen bir bölgede İmam Hüseyin (as)’la karşılaştı, aralarında bazı konuşmalar geçti İmam (as), iki hurcun (heybe) dolusu olan Kufe’lilerin mektuplarını Hür bin Yezid’e gösterdi ve onların kendisini davet ettiklerini söyledi Sonra kendi yoluna devam ettiHicretin 61 yılı Muharrem ayının ikinci günü “Neyneva” bölgesine vardılar Bu bölgede oldukları vakit İbn-i Ziyad’ın elçisi, Hür bin Yezid’e bir mektup getirdi Mektubun içeriği söyle idi: “Bu mektubum sana ulaşır ulaşmaz ve elçim senin yanına gelir gelmez, Hüseyin’i baskı altına al ve onu sığınak ve suyu olmayan bir çöle sür”Hür bin Yezid, İbn-i Ziyad’ın emri doğrultusunda İmam Hüseyin (as)’ın kafilesini “Kerbela” denilen bölgede durdurdu Ertesi gün Ubeydullah bin Ziyad’ın elçisi olan Ömer Bin Sa’d da dört bin savaşçıyla Kerbela’ya geldiŞunu hatırlatmak gerekir ki, Hür bin Yezid, İmam Hüseyin’nin şahadetinden önce kendi yaptığından pişman olup tövbe etti ve İmam (as)’ı savunmak üzere şahadete eriştiÖmer bin Sa’d, Aşura gününe üç gün kala, İmam Hüseyin (as)’ın kafilesinin suya ulaşmaması için beş yüz süvariyi Fırat nehrini korumaları için görevlendirdiMuharrem ayının dokuzuncu günü (Tasuâ), İmam Hüseyin (as) ve ashabı, kamil bir şekilde düşman tarafından ablukaya alındılar; öyle ki düşman, İmam (as)’ın yardımına hiç kimsenin gelmeyeceğine emin olmuştuTasua akşamı, düşman tarafından savaşın başlaması için saldırı emri verildi İmam Hüseyin (as), düşmanın hareketini görünce kardeşi Abbas Bin Ali’ye şöyle buyurdu:“Kardeşim, -canım sana feda olsun- atına bin de onlara doğru git ve onlara; Sizin amacınız ne, ne yapmak istiyorsunuz? diye sor”İmam Hüseyin (as)’ın kardeşi Hz Abbas, onlarla görüşüp konuştu Sonuçta saldırıyı yarına ertelemeyi kabul ettiler* * *Nihayet “Aşura” günü yetişti Ömer bin Sa’d, otuz bin savaşçıyla saldırıyı başlattı Otuz iki süvari ve kırk piyadeden oluşan İmam Hüseyin (as)’ın ordusu, onların saldırıları karşısında korkusuzca direnip, yiğitçe savaştılar; hem şehit verdiler ve hem de onlardan öldürdüler İmam (as)’ın yaranlarından kim şehit oluyorduysa yeri boş kalıyordu, ama düşmanın ordusundan bir kişi öldüğünde yerini hemen başka birisi dolduruyorduİmam Hüseyin (as)’ın ashabının hepsi şehit olunca, sıra İmam (as)’ın kendi ailesine geldi Çünkü İmamın ashabı, biz yaşadıkçasizin ailenizin savaş meydanına gitmesini kabullenemeyiz, diye İmamın ailesinin meydana gitmesini engellemişlerdi Onlardan savaş meydanına ilk ayak basan İmamın aziz oğlu Ali Ekber oldu Ondan sonra, İmam Ali (as)nin, İmam Hasan (as)ın, Cafer-i Tayyarın ve Akil’in evlatları savaş meydanına çıktılar, yiğitçe savaştıktan sonra onlar da şahadet şerbetini içtiler Hz Abbas Bin Ali (as) de savaşarak İmam Hüseyin’in evlatlarına su getirmek için gayret gösterdiği bir sırada, düşmanın kalleşçe saldırısı neticesinde, canını İmam Hüseyin (as)'in yolunda feda etti“Aşura” gününün en hassas zamanı, Peygamber’in ciğer paresi ve Zehra’nın aziz oğlunun yardımcısız kaldığı zaman idi Düşman ordusu, İmam’ı yalnız gördüğü için her taraftan ona saldırıyordu“Aşura” günü orada bulunan Haccac bin Abdullah şöyle diyor: Allah’a ant olsun ki, oğlu, kardeşi, kardeş oğulları, akrabaları ve yaranları öldüğü halde onun (İmam Hüseyin) gibi direnişli, sebatlı, şecaatli ve yiğit birisini ben görmedim Allah’a ant olsun ki ondan önce ve ondan sonra onun gibi birisini görmedim İmam Hüseyin (as) düşman ordusuna saldırdığında, kurt korkusuyla dağılan keçiler gibi, İmam’ın sağ ve solundan öylece kaçıyorlardı Allah’a ant olsun ki, Fatıma’nın kızı Zeynep, İmam’a taraf yaklaştı Bu esnada Ömer bin Sa’d da İmam’ın yanına yaklaşmıştı, Zeynep, İbn-i Sa’d’a hitaben şöyle dedi: “Ebu Abdullah (İmam’ın künyesi) öldürülüyorken sen seyrediyor musun?!”Devamında şöyle diyor: Ömer bin Sa’d’ın göz yaşlarının yüzüne ve sakalına aktığını ve Zeynep’ten yüz çevirdiğini adeta görür gibiyim Nihayet İmam Hüseyin (as) da o zalimlerin eliyle feci bir şekilde şehit edildi