Bir Umutsuz Rüzgarın Güftesiyim Bu Akşam...

Bir umutsuz rüzgarın güftesiyim bu akşam,
Yarınların kör karanlıklarına kabarmış yelkenlerim…
Karıncalar bile taşır artık mutluluğumu
Bir arının heybesindeki bal kadar kaldı artık yaşamaya sevdam…
Yağmur damlalarına arkadaş oldu; yüreğimdeki hüzün bulutları
Ayaklarımın altından çekilen bir dünyada yaşıyorum artık…
Nefeslerim; hislerimi kemirmiş, lime lime yok etmiş
Tel tel dökülen bir hayat kırıntısının çöplerini taşıyorum
Ruhunu kaybetmiş bir et yığını gibi olan bu bedenimde…
Gözkapaklarım grev yapıyor gün ışıklarına
Yürek atışlarım son çırpınışlarını sayıyor sanki…
Martılar bile gülüyor işte, vitesi boşalmış gibi olan ömrüme…
Denizanaları zil takıp oynuyorlar; masmavi suların en berrak yerlerinde
Tan yeri kırmızıdan siyaha dönmüş; yaktığım hatıraların utancından…
Bir umutsuz rüzgarın; ıslık ile çaldığı bir güfteyim bu akşam…
Damlardaki kiremitler havalanıyor sanki; bu şarkının şiddetinden…
Yarınlar; kör kuyuların dibinde bir zaman dilimi benim için
Kapkaranlık bir dehlizin yoldaşı artık; simsiyah geleceğim…
Dün;
Kahpe tuzakları atlattı yüreğim…
Lâkin, kör karanlıklar içinde; yarınımı görmeden öleceğim…