Ey Kalbim

Geçmişte her ne kadar cefa ve çile çekmiş olsanda, şu anda hürsün, özgürsün

En azından sevin buna Yaşamaktan haz al biraz ne olur Neden bu kadar

küstün her şeye? Ve neden bukadar küstü her şey sana? Sen üzülünce, sen

kırılınca gözlerimde parıldamaz oldu Gözlerimde ki ışık senin sayende vardı

çünkü

Değermiydi basit şeyler için bu kadar yıpranmaya?

Deydimi söyle, mutlu ve huzurlu olan kendini cehennem alevlerine salmaya?

Siyah gözlerimi ağlatmaya

Deydimi söyle?

Söyle kalbim söyle

Allahım;

Bana hiç bir faydası olmayan şeyler yüzünden senin bahşettiğin bu kalbi

kararttım Oysa senin için saklamalıydım onu

Göremedim rabbim

Bunca nimetin içinde farkedemeden hep sana isyan etmişim Senin beytin

olabilecek şu kalbi neler ve neler için hırpaladım, harap ettim Şimdi ise af

dilemeye yüzüm yok Ferahlamak için girdiğim suyun bataklık olduğunu

anlayamadan yıllarca yüzmüşüm o pislikte Şimdi boynum eğik, utangaç bir

halde hakkım olmadan af kapını çalıyorum Medet yalnız senden Yardım yalnız

senden Eğer affetmezsen kime giderim ben?


İçimde ki karanlığı kime şikayet edeyim rabbim?

Bir hiç uğruna berbat ettiğim bu kalbi ne yapayım ben şimdi?

Kim derman olur derdime senden başka?

Ve kim çare bulabilir bu gaflet hastalığına?


Bu zamana kadar hakikati göremeyen gözlerim, aslında seni görmeyi istemiş,

seni aramış yarattığın her bir zerrede Nurunla dolmayı dileyen kalbim, ufak

kıvılcım tanelerini gerçek ışık sanıp, kendini yakacağını bilemeden onlara

aldanmış Aşkınla yanması gereken kalbimi nelerle kirletmişim

Şimdi bu asi kul sana geldi

Affedermisin rabbim?

Ümidim var

Affet rabbim

Bağışla


Muhammed Acar