Öylesine Bir Adam

Ergenekon · 11-07-2007

Şiir satıyordu adam en çok geceleri

Politikacılar nara atıyordu, yan yatıyordu ülke

Süte su katıyordu birileri, birileri değerleri satıyordu

Kıyıları bilirdi adam, açık denizleri

İçinde yüzüyordu kelimelerin

Oysa o sırada adaletin derisini yüzüyordu birileri

Bir hüzün kozasındaydı adam, yaşlı bir mızıkası vardı, acıları hizaya sokuyordu

Bahşiş topluyordu, sinemada yer gösteren adamlar gibi

Bir hıçkırık sesi duydu şiirlerinin içinden, gözleri doldu

Aşkın ayrıntıları boldu adamda, evi dardı, avuç içi kadardı masası

Derdi tasası olsa da söylemezdi kimseye

Bir kadın bağırdı gecenin penceresinden, kimse oralı olmadı

Hayal olduğu kadar gerçekti kadın, gerçek olduğu kadar hayal

Bir el sırtına dokundu adamın, "Kibritçi Kız"dı

Adam kızdı, "Şimdi üşüyen çocukların yanında olmalıydın" dedi

Bir kibrit çöpü aldı kızdan, sigarasını yaktı

Aslında ülke yanıyordu, sigara ne ki!

Her şeye küstü adam, sevgiyle barışık

Farkındaydı peşindeki hafiyelerin

Öznesi yaralıydı cümlelerin, şiirlerindeki sessiz harflerin sesi çıkmıyordu artık

Kalbi kırıktı kafiyelerin

Çocuklar soluyordu da televizyon sürtüğü adamlar spor ve magazin muhabbeti yapıyordu camdan cama

Düşler bile her gece biriyle düşüp kalkıyordu, düşen bir daha kalkamıyordu

Uyuşturucu evlere kadar girmişti, düşman insanın içindeydi artık

Adam şiirlerini meydanın ortasına bıraktı, Kibritçi Kız gelip yaktı

Ne şiirler para ediyordu artık, ne masallar

Rapunzel'in peruğu düştü başından

Külkedisi erkek çıktı

Herkes bir şeyini aldı adamın

Oysa hayattan alacaklıydı adam

Borçlu çıktı

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

11-07-2007	#1
Ergenekon	Öylesine Bir Adam Şiir satıyordu adam en çok geceleri Politikacılar nara atıyordu, yan yatıyordu ülke Süte su katıyordu birileri, birileri değerleri satıyordu Kıyıları bilirdi adam, açık denizleri İçinde yüzüyordu kelimelerin Oysa o sırada adaletin derisini yüzüyordu birileri Bir hüzün kozasındaydı adam, yaşlı bir mızıkası vardı, acıları hizaya sokuyordu Bahşiş topluyordu, sinemada yer gösteren adamlar gibi Bir hıçkırık sesi duydu şiirlerinin içinden, gözleri doldu Aşkın ayrıntıları boldu adamda, evi dardı, avuç içi kadardı masası Derdi tasası olsa da söylemezdi kimseye Bir kadın bağırdı gecenin penceresinden, kimse oralı olmadı Hayal olduğu kadar gerçekti kadın, gerçek olduğu kadar hayal Bir el sırtına dokundu adamın, "Kibritçi Kız"dı Adam kızdı, "Şimdi üşüyen çocukların yanında olmalıydın" dedi Bir kibrit çöpü aldı kızdan, sigarasını yaktı Aslında ülke yanıyordu, sigara ne ki! Her şeye küstü adam, sevgiyle barışık Farkındaydı peşindeki hafiyelerin Öznesi yaralıydı cümlelerin, şiirlerindeki sessiz harflerin sesi çıkmıyordu artık Kalbi kırıktı kafiyelerin Çocuklar soluyordu da televizyon sürtüğü adamlar spor ve magazin muhabbeti yapıyordu camdan cama Düşler bile her gece biriyle düşüp kalkıyordu, düşen bir daha kalkamıyordu Uyuşturucu evlere kadar girmişti, düşman insanın içindeydi artık Adam şiirlerini meydanın ortasına bıraktı, Kibritçi Kız gelip yaktı Ne şiirler para ediyordu artık, ne masallar Rapunzel'in peruğu düştü başından Külkedisi erkek çıktı Herkes bir şeyini aldı adamın Oysa hayattan alacaklıydı adam Borçlu çıktı