Melankolik Sabahlar (Firarperest)

Bayram sabahı uyandım Ama baktım moralim limoni, nabzım tıp tıp melankolik atıyor Hava parçalı bulutlu Ha yağdı ha yağacak Battaniyeyi çekiverdim yüzüme … Yürüye yürüye kendimi kutuplarda bulabilirim ben bu ruh haliyle Oradan, üzerinde kutup ayıları resmi olan bir kartpostal satın alırım ve İstanbul’daki kendime postalarım Derim ki:

“Sevgili Ben,
Merak ediyorum nereden kaynaklanıyor şu melankolik hallerin? Nasıl oluyor da hem aileni, dostlarını, arkadaşlarını, okurlarını ve ekseriya insanlığı bu kadar seviyor, sevebiliyor hem de zaman zaman böylesine had safhada asosyal ve münzevi olabiliyorsun? Bir bulabilsem dengeni… Bir anlayabilsem seni…”

“Hoş geldin Melankolianım…” Melankolianım siyah saçları sımsıkı topuz, ayağında ten rengi çorabı, üzerinde şık bir nefti döpiyes, oturuyor salonda İncecik, bir gıdım fazlası yok, her zamanki gibi Yanına ilişiveriyorum “Söylesene” diyorum, “neden insanlar, bilhassa kadınlar kimi zaman ansızın melankoliye yakalanırlar? Nedir ansızın kadınlara gelen hüzün dalgalarının sebebi?”

Diyor ki bana: “Erkek genellikle güneş gibidir Ya batar ya çıkar İktidar peşinde, ya kazanır ya tepetaklak yuvarlanır Net, berrak, sade ve yalın Kadın ise ayın halleri gibidir Parlakken bile bir yanı karanlıkta kalır En görünür olduğu zamanlarda bile bir parçası bulutların ardında… Kadın muammadır”

“E ne yapacağız diyorum sabırsızlıkla “Nasıl çıkacağız bu hallerden?”

“…Sana tuhaf bir yöntem önerebilirim” diye devam ediyor “Derhal bir kitabevine git, bir adet Ciaron kitabı satın al Hali hazırda bozuk akseden moralin öyle bir hızla dibe vuracaktır ki, oradan sekip de su yüzüne çıkman kaçınılmaz” Ciaron geçtiğimiz yüz yılın en bedbin, en karamsar, en ünlü filozoflarından …

Ne zaman ruh haliniz tökezlese, sizden daha dedbin birinin sesine kulak verin Belli olmaz iyi gelebilir Çivinin çiviyi söktüğü olmuştur……”


Elif ŞAFAK