Kelebekle Tırtılın Hikayesi

Yapamıyorduk işte, mutsuz oluyorduk, mutsuz ediyorduk Ben ilgi diyordum o ise huzur Ben bir dut ağacından kiraz yeşermesini istiyordumyere düşen dutları ezip geçiyordum Hala kulaklarımda yankılanıyor bu söz: HUZUR İSTİYORUM!

Neden aldatıyorduk birbirimizi? Gerçek aramızda boylu boyunca uzanmış yatıyordu ama kimse onu elinden tutup kaldırmıyordu Elimizden geleni yapacağımıza dair sözler veriyorduk ama değişmeyeceğimizi ikimiz de biliyorduk Değişmek istemiyorduk Mutsuz oluyorduk Mutsuz ediyorduk Ben üzülmekten yorgun düştüm, o üzdüğü için suçlanmaktan Olamazdı ki Yapabileceğimizin en iyisi buydu Bu ilişki için biçilen değer buydu Ben karamsar ve mutsuz olmaya meyilli biriydim; beni sürekli düzlüğe çıkaracak birine ihtiyacım vardı Ancak tırtıl bu kurtarıcı olamazdıO daha basit birşey istiyordu

Ben fazla karmaşıktım Karışmıştım Karışıyordum (herşeye) ve karıştırıyordum (mutluluğa mutsuzluğu) Karmakarışıktım Diğer taraftan ilgiye açtım, o ise anlayış dileniyordu Sonunda ikimizin de bildiği şeyi o gösterdi O gösterdi diye mi kızdım yoksa ben gösteremedim diye mi?

Bir zaman sonra, PES ETTİ - VAZGEÇTİ diye kızdım kendimce N’apabilirdik? Uymuyorduk işte Civa gibi değildik ki karşımızdakinin seçtiği her kalıba hemen uyalım Alçıydık biz Bir kalıba girmiştik ve öbürüne geçmek kırılmayı göze almak demekti Kırılıp kırılıp ufalandık Belki de O kalıbından hiç çıkmadı, taş kesilmiş gibiydi çoğu zaman

İçimdeki ağırlık, üzülmeye duyduğum bu istek nerden geliyor? Biri gelse onunla ilgili tüm hatıraları alıp bir valize koysa sonra götürüp denize atsa bir güzel

Bazen istesen de yürümüyor işler Senden öte bir güç gerekiyor O zaman bırakacaksın boşluğa Parçalar kendi yerlerini kendileri bulsunlar Evrende bizim parçalarımız yanyana düşmediyse bu bizim mi kabahatimiz? İzin ver gitsinler Zorlama Kendini törpüleme!

O topladı valizini ve denizin kenarına gitti
You gotta make your own way
But be alright!

Böylesine karmaşık birşeydi kelebekle tırtılın hikayesi

-alıntı-