Renklerin Solduğu Yer...

Şizofreniye giren kişiyi orada yalnızca olağandışı yaşantılarla dolu bir karmaşa beklemiyorBazen ilk yılların fırtınası durulduktan sonra,kimi zaman da daha giriş kapısında kişi kendini cansız bir boşluğun ortasında buluyorKutup ya da çöl çağrışımı yapan sonsuz bir boşluk bu Zaman,umut ve umutsuzluğun yolunu kaybettiği,her tür anlamın silinip yok olduğu bir belirsizlikte dinleniyor Duygunun ve düşüncenin renkleri solup silikleşiyor Tedirgin edici bir kayıtsızlığın egemen olduğu bu dünyayı bir ruh sağlılğı merkezinin gazetesinde yayınlanan şiir şöyle tanımlıyor


Hiçbir renk yok

Siyah ya da beyaz değil

O yalnızca gri

Pompeii'nin külleri gibi gri

Gecenin karanlığı değil

Ne de günün ışığı

Gri ölü bir adamın yüzüdür

Gülümsemez

Gözyaşı dökmez

Cesareti yoktur

Korkusu yoktur

Yürekli değil

Atılgan değil

Demir değil

Altın değil

Yaralanmaz

İyileşmez

Tanrı değil

Ya da Şeytan

Gri olan

Yalnızca gridir


(Şizofreni En Uzak Ülke) adlı kitaptan dır