Modern Çağın Yalnız Çocukları

Yalnızlık üzerine çok şeyler yazılıp söylenmiştir Acaba yetişkinlerin yaşamış olduğu yalnızlık duygusunu çocuklarımız nasıl yaşıyor? Onlara yeterince vakit ayırıyor muyuz? Yoksa modern çağın getirileriyle çocuklarımız kendi başlarına büyümeye mi terk edildi? Her anne babanın kendine sorması gereken soru bu Yalnızlık yaşamın temel koşulu ve insanın derinlerdeki yaşadığı en temel korkulardan biridir İnsanoğlu dünyaya yalnız gelir ve dünyadan yaşantılarıyla beraber tek gider Hızla değişen modernleşen dünyamızda, metropollerde makinaların ve iş hayatının stresi, entrikaları arasında boğulan gerek eşine gerekse çocuklarına vakit ayır(a)mayan onca kendini yalnız hisseden insan var Yaşanan bu yalnızlıklar bir takım çıkmazları ve toplumsal yaraları da beraberinde getirmektedir

Nitekim bizlere masal anlatan, evimizin bereketi olan dedelerimiz-ninelerimiz için huzur evleri, sokak çocukları ve onları koruma dernekleri, kimsesizler için barınaklar… artık her yerde bunlara rastlamak mümkün Bir çok tv kanalında aşkın, sevginin, muhabbetin, hoşgörü kültürünün yerini affetmeyen, bağışlamayan, hoş görmeyen, çizgi kahramanlar, mafyanın, ihanetin, entrikaların kol gezdiği tv dizileri, trajedik gelin kaynana programları, müstehcen zararlı yayınlar almış durumda Böylesi bir durumda ebeveynlerin çocuklarına zaman ayır-a-maması, onların pespembe hayal dünyalarına girip psikolojik gelişimlerine katkıda bulunmamaları, çocukları yalnızlık duygusuna iter, buda geleceğimizi ateşe atmak anlamına gelir

Yalnızlık hissini yaşayan çocuklar, aidiyet duygusunu yaşamayazlar Kendilerini zayıf, güçsüz, başıboş, ilgisiz, özgüvensiz, hissederler Neticede kendi kökünden ve tarihin aynasından uzak, şehvet düşkünü, içi boş bir nesil bizi bekliyor olabilir Lütfen anne babalar çocuklarımıza biraz daha ilgi, biraz daha fazla zaman ayıralım


Yalnızlık duygusundan çocuklarımızı nasıl kurtarabiliriz?


1-) Kimi aileler dışardan gelebilecek tehlike kaygısıyla, çocuklarına sürekli tenbihatta bulunmayı takıntı haline getirebiliyor Mesala “bu devirde hiç kimseye güven olmaz, babana bile güvenmeyeceksin, aman ha dikkatli ol yavrum…” gibi genellemelerle çocuklarımızı, yalnız, çıkarcı, şüpheci bireyler haline getiriyoruz Haliyle çocuk sosyal yaşamda “ acaba bu insanlar bana ne yapacak, onlardan uzak durayım, bana bir zarar verirler mi?…” gibi düşüncelerle insanlardan uzaklaşmaktadırlar Elbetteki çocuklarımıza hakkını aramasını iyi ve kötüyü ayırt etmesini öğreteceğiz ancak ebeveynler bu durumu takıntı haline getirmemeliler


2-) İnsanları yalnızlığa iten sebeplerin başında ben merkezci, egoist yaklaşımlardır Çocuklarımızın özellikle günümüzde sahip olması gereken , kardeşlik , yardımseverlik , vefa, şefkat, merhamet, paylaşma duygusu ,başkalarına zarar vermeme gibi özellikleri kazanmasını sağlayarak zararlı eğilimlerden uzak kalmasını sağlayabilirsiniz Bunun için çevrenizde yardıma muhtaç insanlara yardım amacıyla gönüllü çalışmalara katılarak çocuğunuzla beraber yardım faaliyetlerinde bulunabilirsiniz Diğer insanlara yardım etmek çocuğunuzun kendine olan güvenini artırarak yardımlaşma yeteneğini geliştirir İnsanlar arasında güven duygusu gelişir


3-) Komşu, eş-dost gibi yakın ve uzak akrabalara ziyaretlerde bulunurak çocuğunuzun sosyal çevresini genişletebilirsiniz Böylece hem aile bağlarınızı güçlendirmiş olursunuz hem de çocuğunuza arkadaş edinme olanı sağlamış olursunuz


4-) Çocuğunuza anne baba olarak daha yakın ilgi gösterip daha çok vakit ayırarak , onun yalnızlığa düşmesini ve mutluluk arayışını farklı şeylerde bulmaya çalışmasını engellemeye çalışın Örnek olarak kimi ebeveynler ev işlerine yada farklı aktivitelere zaman ayırmak amacıyla çocuklarına oyun ve boş vakit geçirme aracı olarak televizyonu kullanmaktadırlar Nasıl ki ebeveynler dışarıda çocuklarını tanımadıkları birine emanet edemeyecekleri gibi televizyonun karşısında çocuklarını görüp bilmedikleri programlara emanet etmemeliler

Abdullah Purtaş