Hala Seni Bekliyorum

Sen bana benziyorsun
Bir yanın hep kırılgan, hep gölgelerin arasında yaşayan, çaresiz Bir yanın küçük çocuk, duyarlı dokunuşların değerini bilen, her sevdanın ince devinimlerini ölesiye yaşayan, sevimli serseri

Yaşamın bize verdiği, iyilik dolu ve gördüğü her kötülükte kendini suçlu hisseden yüreklerimizle, yine de yanyana duramadık Çünkü ne sen kendin için yaşamayı seçtin ne de ben Biz acılara ortak olmalıydık çünkü Varlığımızı her insani acıyı yok etmek için parça parça satmalıydık Aşka vakit olmamalıydı Birbirimize şans vermemeliydik

Yapayalnız caddelerin puslu sessizliklerinde, her geçen gün bir yarayı daha iyileştirmek gerekiyordu Yaralar artıyordu ve parçalanmalar Mutluyduk Birbirimizi unutmuştuk Mutlak yok olmaların peşine takılmıştık bir kez Yüzyüze bakamazdık, yüzlerimiz uzaktı Güneşine bakan çocuklara anlattığın asırlık umut hikayelerinde aydınlatırdın sadece yüzümü Onların içinde teslim ederdin güzelliğini kollarıma Yetmezdi ki Daha da fazlalaşırdı içimizdeki acılara ortak olma dürtüsü yavaş yavaş Ben düşlerime dahil edemezdim çünkü seni Çünkü o zaman biz kendimiz için yaşardık O zaman aşk bize küserdi Yabancı yüzlere karışırdı umutlarımız Silinip giderlerdi

Apansız sızıların güzelliğini yaşayan, kaç yürek daha vardır bilinmez yeryüzünde Hakedilmemiş acıları içinde eriten Bunu yaparkende tarifsiz bir kederle ömrünü feda eden kaç kırılgan çocuk ağlıyor kimbilir Birbirini feda eden kaç yürek Sadece bir ömürlük düşlerde görebilen birbirini Sadece orada olduğunu, beklediğini, sonsuza kadar sonuçsuzca bekleyeceğini bilen kaç silik yürek
Bilmiyorum
Ben sadece hala seni bekliyorum