Babalar Ve Oğulları

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

“Babamız bize karşı daima mesafeli davranırdı

İnanır mısınız babamın beni ve kardeşlerimi öptüğünü hiç hatırlamıyorum

Aramıza sürekli mesafe koyardı

Ama zaman zaman da bizimle şakalaştığı olurdu

Babamın beni öpmemesi, içimde hep üzüntü kaynağı olmuştur

Tabii bunu biraz egoistçe düşünüyorum, sonra da diyorum ki; ‘Kardeşlerimi öptü mü ki?’

Babam çok prensip sahibi idi

İşte o prensiplerinin içerisinde bunlar da vardı

Aslında bizleri deli gibi seviyordu

Bunu, 5 kardeş çok iyi hissediyorduk

Ama bazen hissetmek yeterli olmuyor; gönül, bu hissedilenleri görmek de istiyordu

Ne çare ki babamızın, duygularını belli etmeyen bir tabiatı vardı

(…) Babam çok zengin oldu

Bu, dillere destan bir zenginlik… Sonra ne yaptı bilir misiniz? Genç yaşta iken, servetinin çok büyük kısmını bizlere bölüştürdü

Bu, evlat sevgisi değil de nedir?”

Kadir Has

Hulusi Turgut, Kadir Has Vakfı Kültür Yayınları, 2002

“İlişkilerimiz kendi babasıyla olan ilişkilerden farklıydı

Bugün kendi çocuklarımızla olan ilişkiden de çok farklıydı

Bir küçük örnek vermek gerekirse, biz babamıza ‘Siz’ diye hitap ederdik

Bunun adına ‘Pederşahi’ mi dersiniz, nasıl nitelendirirsiniz bilmiyorum ama Nejat Bey, otoriter bir baba figürü idi mutlaka; o tartışılmaz

”

Bülent Eczacıbaşı

“Bir Yaşam İksiri”, Can Dündar, İş Bankası Yayınları, 2003

“Babam devamlı gergin, sinirli, hırçın bir adamdı

Şeker hastalığı vardı, öfkesi kontrolden çıktığında evde veya dışarıda çok kırıcı olabilirdi

Sonra hemen pişmanlık duyardı

Hiçbir zaman ve hiçbir kimseye ‘Özür dilerim’, ‘Kusura bakma’ demeyi bilmezdi

Ama başka yollardan gönül almak için çalışırdı

Güneş doğmadan kalkar, evden çıkardı; onu görmezdik bile…

Annem der ki, ‘Baban öyle işinin mecnunuydu ki, varsa yoksa çalışmayı düşünürdü

Oğlum oldu, çocuğu kucağıma alayım, seveyim, elinden tutup gezdireyim… Bunlarla hiç işi olmadı’

Babamdan çekinirdik

Kolay yaklaşamazdık

Ama bizden hoşnutluğunu sezerdik

Ben annemi babamdan çok sevmişimdir

”

Sakıp Sabancı

“Hayatım”, Doğan Kitap, İst

, 2004

**Prof. Dr. Sinsi** · 07-11-2012

Bir kış günü ben içeride uyumuşum babam almış beni yatağa götürüyor

Uyandım o ara ama hiç belli etmedim

Yine bir gün yeni aldığım bebeği babama gösteriyorum

Adı ne ? diye sordu

O an bebeğime isim vermediğimi farkettim

Sindy marka bebekti o yüzden hemen Sindy demiştim

Babam ise niye Türk ismi değil dedi Simge falan olabilir

Büyüdükçe anılarım azaldı sanki

Zati babam pek konuşkan biri değildir

Bende O'na çekmişim

Bu da babalar ve kızları oldu

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

07-11-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Babalar Ve Oğulları “Babamız bize karşı daima mesafeli davranırdı İnanır mısınız babamın beni ve kardeşlerimi öptüğünü hiç hatırlamıyorum Aramıza sürekli mesafe koyardı Ama zaman zaman da bizimle şakalaştığı olurdu Babamın beni öpmemesi, içimde hep üzüntü kaynağı olmuştur Tabii bunu biraz egoistçe düşünüyorum, sonra da diyorum ki; ‘Kardeşlerimi öptü mü ki?’ Babam çok prensip sahibi idi İşte o prensiplerinin içerisinde bunlar da vardı Aslında bizleri deli gibi seviyordu Bunu, 5 kardeş çok iyi hissediyorduk Ama bazen hissetmek yeterli olmuyor; gönül, bu hissedilenleri görmek de istiyordu Ne çare ki babamızın, duygularını belli etmeyen bir tabiatı vardı (…) Babam çok zengin oldu Bu, dillere destan bir zenginlik… Sonra ne yaptı bilir misiniz? Genç yaşta iken, servetinin çok büyük kısmını bizlere bölüştürdü Bu, evlat sevgisi değil de nedir?” Kadir Has Hulusi Turgut, Kadir Has Vakfı Kültür Yayınları, 2002 “İlişkilerimiz kendi babasıyla olan ilişkilerden farklıydı Bugün kendi çocuklarımızla olan ilişkiden de çok farklıydı Bir küçük örnek vermek gerekirse, biz babamıza ‘Siz’ diye hitap ederdik Bunun adına ‘Pederşahi’ mi dersiniz, nasıl nitelendirirsiniz bilmiyorum ama Nejat Bey, otoriter bir baba figürü idi mutlaka; o tartışılmaz” Bülent Eczacıbaşı “Bir Yaşam İksiri”, Can Dündar, İş Bankası Yayınları, 2003 “Babam devamlı gergin, sinirli, hırçın bir adamdı Şeker hastalığı vardı, öfkesi kontrolden çıktığında evde veya dışarıda çok kırıcı olabilirdi Sonra hemen pişmanlık duyardı Hiçbir zaman ve hiçbir kimseye ‘Özür dilerim’, ‘Kusura bakma’ demeyi bilmezdi Ama başka yollardan gönül almak için çalışırdı Güneş doğmadan kalkar, evden çıkardı; onu görmezdik bile… Annem der ki, ‘Baban öyle işinin mecnunuydu ki, varsa yoksa çalışmayı düşünürdü Oğlum oldu, çocuğu kucağıma alayım, seveyim, elinden tutup gezdireyim… Bunlarla hiç işi olmadı’ Babamdan çekinirdik Kolay yaklaşamazdık Ama bizden hoşnutluğunu sezerdik Ben annemi babamdan çok sevmişimdir” Sakıp Sabancı “Hayatım”, Doğan Kitap, İst, 2004

07-11-2012	#2
Prof. Dr. Sinsi	Babalar Ve Oğulları Bir kış günü ben içeride uyumuşum babam almış beni yatağa götürüyor Uyandım o ara ama hiç belli etmedim Yine bir gün yeni aldığım bebeği babama gösteriyorum Adı ne ? diye sordu O an bebeğime isim vermediğimi farkettim Sindy marka bebekti o yüzden hemen Sindy demiştim Babam ise niye Türk ismi değil dedi Simge falan olabilir Büyüdükçe anılarım azaldı sanki Zati babam pek konuşkan biri değildir Bende O'na çekmişim Bu da babalar ve kızları oldu