Aşk Sevdiğim Şehirler Gibidir

Aşk Sevdiğim Şehirler Gibidir - Egemen Erenoğlu


Uzaktaki Sevgiliye




Ceylanların yıldızlı sulara değdiği saatlerde,bıçağın kemiğe dayandığı saatlerde,bir gelip bir giden umutlarımla ben hep biçare kaldım yokluğuna!Gün geldi ölümü bekleyen hastalar gibi oldu bedenim,gün geldi bir kelebeğin kozadan çıkışı kadar hevesle açtım gözlerimi başlayan yeni güneAma kimi zaman içimde filizlenen bu heves kelebeğin ömrü kadar kısa sürdü hep!!


Ömrümce kafamda kurguladıklarımı yazıya dökme hevesimde buna benzedi hep!!Gecelerce kelimelerin karşısına geçip beynimden geçenleri kağıda döktükçe içimdeki şevkte azaldı hep!!

Ve giden geminin ardından bakakalmış misali yazdıklarımda suya havaya ve ateşe karıştı hep!! hep!! hep!! Ve herşeyin sonu hep!! hep!!


Bugün kuzey ülkelerinden birinde,ertesi gün güneyde olmayı istedim!Kuzeyde hüzün bassın istedim yolları,güneyde boşvermişlik dolsun istedim ciğerlerimeBi şezlongun tepesinde uyumak saatlerce boşvere boşvereSonra güneyde bile kuzeyi istedi bedenim hep!


Soğuk bir kış gününün sabahında bembeyaz dağlara bakarak derin bi nefes çekmek istedim ciğerlerime bi kuzey ülkesinin herhangi bir tren garından çıkarken ağır ağır!!KUZEYDE GÜNEYİ,GÜNEYDE KUZEYİ İSTEDİM HEP!!

16 OCAK 2009

İstanbul,

Eski salaş bi macar lokantasında balık ekmek yiyiyorumDenizi seyrediyorum alnımı dayayıp camlaraturuncu bir yangına ayaklanan duygularıma,dayayıp anlımı akşamlara,günün bitişini seyrediyorum saatlerce gözümü kırpmadan başımı çevirmedenbir gün diyorum kısacık bir gün,nasılda benziyor insanın bütün bir ömrüne!!Denize baktıkça,denizi izledikçe,sen geliosun aklıma izmirlim uzaktaki sevgilimkısada olsa bir yoğunluğumuz oldu seninleolsun insan ömrüde kısa değilmi tıpkı kısacık bir gün gibiSonra kalbimin egede kaldığını hissediyorum


Adını deniz koyuyorum senin,içinde hiç yosun olmayan sadce balıkların yaşadığı alabildiğine uzayıp giden ufka doğrukah fırtınalı kah sakin,gizli kalmış canım koyları olan bi deniz!!!

Tanıştığımız,saatlerce konuşup birbirimize kendimizi bir çırpıda anlattığımız o gün gelior aklımaGeriye dönerek yanıtlıyoruz birbirimiziBir destek aranır bir güç alırcasına birbirimizden,dönerek ikide bir geçmişimizealnımızı gererek konuşuyoruz,kaşlarımızı bir ince eğimle siper edip bakışlarımıza(beraber geçirdiğimiz o günü hatırla)çok iyi bildiğimiz bir duyguyu o biraz yenilgiye biraz eksikliğe benzer ortak yaşadığımızı sızım sızım saklamya çalışıyoruz birbirimizdensonra uzun uzun susuyoruz sözün kıyılarındaHangi kapıyı aralasak bir uzaklık esiyor,hiçbidüşünceyi sonuna dek götüremiyoruzBöyle belirlenmiş sınırlar içinde bir iç denetimle bir dış denetimle konuşmakta eski tadını yitiriyor


Düşler kuruyoruz yeniden gelecek üzerine kaldırıp kirpiklerimizi ayak uçlarımızdandağlara bakıyoruz ufuklara bulutlara sana dokunmaya elini tutmaya korkuyorum ürkek bi ceylan gibi titremektesin çünküAh o insan yüreğinin değişmeyen tutkususevişmek hüner değil deniz kokulum önemli olan ölüncede sevmek seniSonra bir güncel sesle çirkin ve çiğ bir kirli görüntüyle hayata ilişkin dönüyoruz gerçeğin o kalın çizgisineYeni yeni yaşamlar kuruyoruz ödünler vererek birbirimize söylemedenAklımızda yüzlerce geçerli açıklamaYaşamak zorundayız nasılsa iyidir hiç yoktan var olmak adına

Karşı çıktığımız ne varsa yapıyoruz hepsinibir kan pıhtısı gibi yarada kuruyanbinlerce uyuşturucu merhemle donuyor kalbimizde anılar inançlar incelikler düşler aşklar Erteliyoruz içimizdeki fırtınaları yanlış olduğunu bile bile

Adını deniz koyuyorum ama benim kumralım olmanı istiyorumbedenimin yüreğimin en derinlerinden gelen bir hisle ve istekle

Hüzünler başıma vuruyor yine,sevginin çıkmaz yollarında senin dolaylarında,sana dair hasretimin yüzyıllardan kalma olduğunu hissediyorumsonra aklımı kaçırıyorum bu cinnet akşamlarındasöyle kumralım için sızlamazmı diye sorasım geliyor sanaorda her kiminleysen belki sevgilinleysen söyle kumralım için sızlamazmı?ve bilmem hatırlarmsın gözlerim ne renkti? ve söyle kumralım benim adım neydi?diye sorasım gelior sanaNe zaman güneş doğar bilmiorum?Aylardan hangi aydı hatırlamıorum?Bu kaçıncı hasretim farkında bile değilimSöyle kumralım ben adımı unuttumBilmem hatırlarmsın gözlerim ne renktiSöyle kumralım söyle deniz gözlüm benim adım neydi?sonra akşam oluyor şehrimde istanbuldaİzmiri düşünüyorum gözlerim kapalı



kalbimin kaldığı egeyi düşünüyorumdeniz gözlerini deniz kokan kumral saçlarını düşünüyorum şimdi senmi benmi kim suçlu yar diye düşünüyorumvoltalar atıyorlar içimde pişmanlıklar zaman geçmiyor ve biliyorumki zaman yalandırve diyorumki kendi kendime dünya küçük aşkın büyük kumralım yine karşılaşırızşimdi senmi benmi kim suçlu kimse yarve sonra öldüren bir melodi takılıor kulaklarımave tutamıorum gözyaşlarımıkörbıçağım kimseleri kesemem beni yine teninle bileseler diyorumgözlerimi kor demirle delselar üzerimi topraklarla örtseler saplı duru deniz gözlerinin rengi ve sana kaçar sana kayar o deli aklım benim


İnceden kar başladı ve uzaktaki sevgiliye olan hasretim inceden inceye artıyordedim ya benden bihabersin uzaklarda içimdeki fırtınalardankopartıp bişeyleri içimden boranlara tayfunlara salan duygulardan


Olsun deniz gözlüm olsun kumralım çok az şey yaşayıpta bir ömür yaşamış gibi hissetiğim uzaktaki sevgilim ol istiyorumsen bilemesendebenim kalbim egede kaldıbari diyorum atın beni

denizlerede karışıp gideyim denize gözlerine kumral saçlarına



Egemen



Egemen Erenoğlu