Ey Sevi Biz Çaresiz Bir Zemheriden Geldik

Ey Sevi Biz Çaresiz Bir Zemheriden Geldik - Şule Meryem Canpolat




Gecenin sırları içinde bir matemimKaranlığın içindeki yaldızParlak görünüşüme aldanır yer ve gökAldanır içimdeki şairGecenin en derin yerinde karşılar beni yokluklarKelebek uçuşlarında saklı oysa, aradığım mutluluk Kaydıkça geceden kelebek, yaldızlarımdan arınırımAyrılır o an geceden hüzünUçuşlarla çoğalır içimdeki umutUçururum düşlerimi ben de, kelebek kanatlarındaSıyrılırım o an geceden, içimde doğan şafaklaYine de silemem içimdeki korkularıYok edemem bir anda, yüreği ağzında hallerimiEy beni geceye mahkum eden sevgili!Azat et ne olur artık bu serseriyiSen! suskun gecenin ardında bir harİçimde yüreği ağzında korkak bir şair varAteşe mahkumSuya hasret


Zaman topluyor senden ne varsaEzelim ve ebedimken sen topluyorsun işte beni bendenBir nehir olup yitiyor tüm anılarZamana bırakılmış yeminlerle, tıkanıyor düğümlerNe sen çaresin geceyeNe gece senden avareBaşıboşluğumuzla zamana hapsolmuşuz işte hepimiz deVefasızlığın derinleştirdikçe geceyi, amber kokusunda yanıyor nefesimŞimdi yanıyor herşey ben yandıkçaAşka kurban nefesim yanıyor, sevgim toprağa karıştıkçaÖlü bir aşkın nöbette melekleriBekliyorlar senden emanet makberiHuzuru; sokaktaki köpeğe, ışığı sokak lambasına, aşkımızı çığlık çığlığa toprağa vermişken biz, iki melek bekliyor biziBir de Kanadı kırık ebabil




Karanlığın dışından gelir sesinDuyarım ama cevap verememKızılın kıyısında bulanır suNe yapsam arındıramam bizi saran kiriSüzerim ağzında, sana söylenmemiş sözleriBelki duyarsın diye, en içten sitemleriDizgini kopuk küheylan, göğün asi mavisiBulutlar paramparça hüznün ağırlığındanGül kokusu bezenmiş, güzel yollarKırmızınin en tatlı tonuÇekmecesinde sevgilinin, aşkın en büyük koruAteşe su, çekmeceye anahtarSuda kibir, anahtarda dikenler varNe yapsam sevgili! Sana ulaşmak için önümde engeller varAşılmamış setlerin bir yanında senHüznün rengine boyanmış kalbimle, matemde ben


Aşkın bu en acı hali düşürdü beni, en onulmaz yaralaraŞerbetine kandıkça, en tatlı yalanlaraŞimdi ellere suskun, vedalardayımHer yanımı sarmış hüzzam, bir başıma bambaşka makamlardayım


Yarin adı dolanıyor son kez dilime, yabancı diyarlardanEl oluyorum, el oluyor sevdam, yangın yeri vedalardanYüreğim şimdi en derinlerinde, kendi cehennemiminGömülmüşüm, gömülmüş dışarda benim gibi soğuk bir mevsimEy Aşk! Karlara bulanmış şu toprak kadar, bahara hasretiz şimdiEy sevgili!Çare olamadan, çaresizliğe gömülmüşüz, bu amansız zemheride



Öyle büyük fırtınalardan geçtik ki sevgili!Artık yamalar kifayet etmez örtmeye, üşüyen yüreklerimiziÖyle tünellerden geçtik ki sevdikçe, hiçbir ışık gidermez artık, karanlığa sinmiş efkarımızıBiz tünelleri ve kışları sevdik sanırım en çokBu yüzden baktıkça yüreklerimize hala sarhoş gülüşlerimiz


Herşeye rağmen bülbül gülle şen sevgiliArınıyor sevdamız, aşk kokan mısralardaDudaklarında ezberliyorum aşkın ilahisiniRahlemde senli düşler, ağzında deniz ve iyot kokusuBulutların ardında saklı karanlık bahtımızÖmrüm bir kelebek kadar narin ve saatlere mühürlüKırık bir kanat, hassas bir kelebek ve ömrü hazanla geçmiş kısa ömürlerAvare geziyorum uğultusunda hazanlarınYaşadıkça ölmek bu mu dersin sevgili!Ben artık kendiyle çelişen, yorgun bir serseriGüneşe meydan okuyor, ışığa hasret ruhumSabah olmasın artıkBen akşamın bağrında seninle huşu doluyum



Ey karanlığın alnından süzülen sahibimBırak alışayım içimdeki jilet kesiği yaramaSevgiliyle geçen her an, aydınlıktır banaYüreğime nakşetsin nakkaş maharetiyle görünmez bir elAşkın imkansızlığıyla gelen acıyıBırak Rabbim, büyüsün gözlerimdeki hayret!


Yarda gül zebili

Bırak iç yerime batsın

Batacağı kadar diken


Ve ey gül kokulu sevgiliSen güller içinde, gülistanın zevkindesinBen gülden ırak, sevdaların izindeSen gül mevsiminde, ben hazanların içindeBırak yüreğime batsın, senden kalan dikenlerBana gül aşkıyla bir ömür dikenler de yeter


Sen gül sevgili!

Aşkların bahtıdır zemheri



Şule Meryem Canpolat