Yarış Atları |
07-10-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Yarış AtlarıYarış Atları Yazısı - Yarış Atları Ayşe Sönmez Bulut - Ayşe Sönmez Bulut Yazıları Yazımın başlığını görenler altılı ganyanda bahsedeceğimi düşünebilirAma yanılrlar;bahsedeceğim "yarış atları" hipodrumda değilidi bugünAdına "YGS" denilen bir sınav için okulları doldurmuşlardı"Atlar" ve "sınıf" hâlâ bir anlam veremediniz mi?O halde dinleyin: Yeğenimi sınava götürmek için Eğirdir'den yola çıktıkAlışılmadık bir taşıt kalabalığı vardı yoldaVe arabaların içinde mutlaka bir iki genç v ardıBaşları eğik,gözleri boş boş bakakanMutsuz görüntüleri dışrıdan bile görünüyorduNasıl mutlu olsunlar kigelecek yaşamaları biraz sonra girecekleri yüz altmış dakikalık sınava bağlıydı"Ya başaramazsam"sorusu akıllarında yoğun trafik keşme keşliğinde sınava girecekleri okula doğru gidiyorlardıSınava girecek öğrenci değil sanki,kurbanlık koyun izlenimi uyandırdılar bendeKimsenin hakkı yoktu,olamazdı;yaşamlarının en güzel günlerinde hayatı onlara zehir etmeye Kaygılı olan yalnız onlar değildi şüphesizBirde aileler vardıEvden çıktıkları andan itibaren dudakları kıpır kıpır dua okuyan annelerArabasını sollayanlara bağıran babalarÇocukları sakinleştirmeye çalıştıklarını sanarak sürekli sınav hakkında konuşarak daha fazla geren büyükler Sınav yapılan okulların önü daha da ilginçtiTir tir titreyen gençler yüreğimi dağladıHayat bu mu?Hayat sınav mı?Mutluluk sınavı kazanmak mı?Sınavı kazanamayan başarısız mı?Kimin hakkı var ,çocuklarımıza bunu yaşatmaya? Sınava yetişemem kaygısıyla koşuşanlarBekledikleri otobüs gelmediği için tarlalardan koşarak gelenlerTakisyle gelenlerYanında kimse olmayan yani sınava yalnız gelenlerGörülecek bir manzara değil di benceUtanılacak bir manzaraydı21yüz yıla yakışmayan bir tabloydu Sınav saati,geldiİçeri alındılar birer birerOnlar kaderleriyle başbaşa ter dökerken dışarıda yürekleri endişeyle çarpar annelerbabalarEller açıldı dualar edildiBir süre sonra unuttular sınava giren çocuklarınıGelsin kahveler,gitsin çaylarHatta tüpünü çaydanlığını getirip ,çayını kendi demleyenler bile vardıTavla oynayanlar,çimenlerin üzerine yayıp piknik yapanlar,ellerinde tığ dantel örenlermemleketimden insan manzaraları Saatler ilerledikce sohbetler koyulaştı"Senin çocuk,ne olmak istiyor?"Benimki doktor olacak"muhapbetleri süre azalıncaya kadar devam ettiSınav salonundan ilk çocuk çıkınca yine sınav endişesi sardı yürekleri,çocuklar akıllara geldiVe binaların önü gittikçe kalabalıklaşmaya başladı İçeriden çıkan yarış atlarının durumu vahimdiHiç birinde yarışı kazanmış,koşuyu başarıyla tamamlamış bir görünüm yoktuİşte korktuğum da olduBir kız öğrenci fenalaşmışKucakta dışarı çıkardılarAmbulansla alıp götürdülerTüm annelerin rengi atmaya başladı,o andan sonraÇocukları için kaygıları arttıBak,bir öğrenci daha ağlayarak çıktı dışarıyaSarıldı annesine,bir teselli beklediSınavdan sonra ikinci darbede anneden geldiKızını bağrına basıp,"her şey sınav değil,sen ,senin sağlığın daha önemli"demesini beklediğim anne,çocuğu kolunda tutup sürüklercesine götürürken "seninle evde hesaplaşacağız,emeklerim boşa gitti"diye söyleniyorduAklıma ,ayağı incinince koşamayacağı için vurulan yarış atları geldi"Sınavda başarılı olamadı,muhtemelen düşük bir puan alacak ,belki iyi bir üniversite kazanamayacakÖyleyse hadi vuralım çocuklarımızı" demek geçti içimdenHavada öyle bir koku vardı sanki Sınavadan çıkan çocuğunu sımsıkı bağrına basıp "nasıl geçti sınav?"demeden önce saçlarını okşayıp "korkulacak bir şey yokmuş gördün mü?İyi misin?Önemli değil,nasıl geçerse geçtin,önemli olan sensin"diyen ailelerde yok değildi tabiii Sınav saatini titreyerek bekleyen,sınavdan ağlayarak çıkan,çok uzaklardan geldiği için ucu ucuna sınava yetişen gençlerin uzun süre hafızamadan silineceğini sanmıyorumOnlar bizim geleceğimiz,onlar bizim umutlarımızonlara reva gördğümüz şey ise "yarış atı olmaları"Dershaneler hipodrum,öğretmenler seyis,çocuklarımız "yarış atı"Sınav da ucunda önemli bir ödül olan koşuYarışı bitirenler olacak elbetteÖdülleri alanlar daya yarışı bitiremeyenlerödül alamayanlarBazıları gelecek yarış için tekrar hazırlanacakBazıları ise artık koşamayacaklarNe yapalım onları?Vuralım mı? Ayşe Sönmez Bulut |
Konu Araçları | Bu Konuda Ara |
Görünüm Modları |
|