Kardeşin Ölümü |
07-10-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Kardeşin ÖlümüKardeşin Ölümü Yazısı - Kardeşin Ölümü Seyit Ahmet Uzun - Seyit Ahmet Uzun Yazıları Bir varmış bir yokmuş Evvel zaman içinde Yaramaz iki kardeş varmış Bunlar birbirini hiç sevmez Sürekli kavga ederlermiş Anneleri gül yüzlü Ayşe hanım Bunları uyarır,nasihat edermiş Ancak söylediği güzel sözler Rüzgarın tatlı esintisi gibi Sadece kulaklarını okşarmış Ama hiç yüreklerine işlemezmiş Yemek için oturduklarında Sen benim kaşığımı aldın Ver ver o benim kaşığım Sen benim bardağımı aldın Ver, diye didişirlermiş Sofrada bir kıyamet kopar, Çaylar yere dökülürmüş Anne yine çok sinirlenir Ama yüreğindeki sevgi pınarı Coşkuyla akar sakinleşirmiş Babaları eve geldiğinde O yaranmaz iki çocuk gider Sanki yerine iki melek gelirmiş Sakin ve uyumlu olurlarmış Annenin merhameti ezilir Ayaklar altına alınırken Babanın öfke bulutları Baş tacı edilirmiş Anne buna çok üzülse de Sevgisi yine ağır basar da Şikayet etmezmiş babalarına Cennet ayaklarının altındayken Bu yaramaz iki kardeş Anne sevgisini ayaklar altına almış Kavga ederek birbirleriyle, Sürekli üzerlermiş melek yüzlüyü İşte bir gün kardeşlerden Adı Sümeyye olanı yani küçüğü Çok hem de çok hastalanmış Yatağa düşmüş kalkamamış O canlı hareketli Sümeyyeden Hiçbir eser kalmamış Abisi yanına geldiği zaman Gözlerinin maviliğinde sanki Hüzün bulutları geziyormuş Celal ise onu öyle görünce Annesinin eteğine sarılıp, Gözyaşlarını yağmur gibi Rahmet olsun diye indiriyormuş Anneciğim, anneciğim diyormuş Kardeşim ne zaman kalkacak İyileşecek değil mi anneciğim? Ben onu çok seviyorum İyileştiğin zaman Sümeyye Bardağımı,kaşığımı sana vereceğim Ne dersen de yapacağım söz, Çünkü kardeşsiz bir dünya Karanlık,sessiz ve kötü Seni çok ama çok seviyorum Benim güzel Sümeyyem demiş Sümeyye solgun ve bitkin Bir gül gibi solmuş renksiz yatıyormuş O yaramazlık yapan ayakları Hareketsiz uzanmış yatağa O söz çeviren üzen dili de Sanki bantlanmışcasına sessizmiş Gözleri annesine söz veriyormuş gibi Açılıp kapanıyormuş arada Seni bir daha üzmeyeceğim, Ağabeyimle kavga etmeyeceğim Benim güzel anneciğim Ama can kuşu o hayat veren kuş Daha fazla dayanamamış Sümeyye'nin çektiği acısına Cennete götürmek için O küçük ve masum yavruyu Ayrılıvermiş solgun bedeninden Söz veren gözleri açık kalmış Keşke dinleseydim annemi Üzmeseydim onu dercesine Annenin gökkuşağı solmuş Renklerden karası kalmış Şefkat elleri yumuşakça Uzanıvermiş açık gözlere Sessiz bir şekilde kapatıvermiş O esnada Celal'in ruhunda Kocaman fırtınalar kopmuş Kardeşim kardeşim Sümeyye Feryadı göklerde çınlamış Hüzün yağmurları süzülüvermiş, O masum yanaklarından Şunu iyice anlamış abi Celal Sevgi ancak yaşarken Gösterilirse anlamlı olurmuş Allah'ım demiş küçük yüreğinde Kardeşler ölmeden anlasınlar Birbirinin kıymetini Ve üzmesinler kırmasınlar birbirini Ölüme terk etmesinler sevgiyi Ancak kardeşine duyduğu sevgi Sümeyye'nin kefenine sarılarak Toprağa gömüldü onunla Seyit Ahmet Uzun |
Konu Araçları | Bu Konuda Ara |
Görünüm Modları |
|