Gitme ben sana kalbimi verdim

Beni sorma! Suyu tükenmiş limanların denizlerine yürüyüp duruyorum hala Hayatımın sesi kısılmış, yaşlanmış dudaklarımdaki kelimeler, kimse anmıyor, aramıyor artık beni Unutulmuşum anlayacağın

Beklerken gözlerin geldi gözlerimin önüne, dudakların, duruşun, gülüşün, sevgiyle bakışın Sonra aklım ayrılığın bir burgu gibi işlediği yüzüne bakmaya, elini tutmaya korktuğum günlere gitti Burgu ağır ağır işliyordu içime, ağır döndüğü içinde daha çok acıtıyordu Ah kahrolası gururum, kahrolası kalbim, gitme kal diyemedim sana, gitme kal demeye varmadı dilim


düşmesin ardında
diyemedim
kızdım,bağırdım, haykırdım, isyan ettim
yine de seni sevdiğimi söylemedim
kahrolası gururum, kahrolası dilim
gitme kal diyemedim


Çekip gittin hayatımdan düşlerimi ve anılarımı sarsarak Kahrolası hayatımda artık mutluluk olmayacak, teselli olmayacak Hep bir boşluk, hep acılar, hep hüzünler olacak

Şimdi güz sonu, kışa giriyoruz ben dört mevsim baharı yaşadım seninle Dört mevsim çiçek açtın kalbimde, taze bir yaprak gibi yeşildin, sevgi çiçeğiydin, üzerine çiğ taneleri düşmüş kırmızı güldün, maviydin, beyazdın, bütün renklerde sevmiştim seni Bir masal çiçeğiydin sen
Seni severken hayatı da sevmiştim ben, dünyayı da, insanları da

Uçup gitti sevgi kuşları hayatımda Günlerin, gecelerin tadı kalmadı Leylası kaybolmuş bir mecnunum, hiçbir çöl kabul etmiyor beni artık, Soğuk karanlık gecelerde kayıp çocuk resimleridir hüznün bir başka adı gözlerimde Gittiğinden beri kayıp içimdeki çocuk Ey kahrolası ben kahrolası hayat Kahrolası kalbim, kahrol

bir rüzgara açarım şimdi kalbimi
bir de sulara
alıp getirsinler diye sevgimi sana

bir tutam sevgiydi yaşam kalbimde
bir yudum hasret oldu
döküldü gözlerimde tane tane

gittin,
bir tren garında
ömrümü de rayların arasında alıp gittin
dizlerim, ellerim, yüreğim paramparça şimdi…





Nuri CAN
sunum di-lara