Paslı Çivilerle Çakıyorum Dilime Sükûtu ... |
06-23-2012 | #1 |
Prof. Dr. Sinsi
|
Paslı Çivilerle Çakıyorum Dilime Sükûtu ...Her gece dolaşıyorum kıyılarında Üsküdar'ın karalar giymiş bekliyor Kızkulesi etekleri yakamoz yakamozdu eskiden okunmuyor artık geçmişin esamesi Yıldız kaydırırdık rıhtımda hani unutmak ne mümkün o anlar hiç bitmesin diye dua ederdik tüm gökyüzü bizimdi sanki YOKSUN Gözlerinin mavisinde değil marmara eskiden olsa anlardım dilinden çözülmüyor dalgaların senfonisi bu aralar dahası dertleştiğim martılar bile firarda çok sevdiğin gümüş balıkları yetim Gelsen yine yâr öpse gözlerinden aşkla gözlerim öylece düşsem dizlerine yine dokunsa sesine sesim Hissetsem kokunu ki, misk-i amber fısıldasa yine bildik melodisini mavi sessizliğe gömülse şehir yağmur koksa yeniden çatlak ellerim Sisler içinden sıyrılırken silüetim un ufak olmuş gövdesiyle öylece duran kızağa çekilmiş köhne bir sandal gibiyim işte bu yüzden paslı çivilerle çakmalıyım dilime sükûtu ve unutmalıyım bildiğim tüm lisanları anlatabilmek için bendeki dayanılmaz boşluğunu sevdiğim Sensizken hükümsüz madem şahitliği gözkapaklarımı da tenime dikmeliyim mürekkep kokusu sinene kadar parmaklarıma sadece hüznün şiirini emzirtmeliyim alıntı |
Konu Araçları | Bu Konuda Ara |
Görünüm Modları |
|