ölürken bile seni susuyorum

Seni Susuyorum
Üyeler Görebilir ]
Kısık bir ıslık sesi gibi duyuluyor çığlıklarım Oysa boğazım yırtılırcasına haykırıyorum, oluk oluk kustuğum kan, yokluğun, yüz ifaden Zifiri karanlıklarda kızıl yalnızlıklara sürükleniyorum Düşle düşünce arası med cezirlerdeyim, kanıyorum kirletiyorum bütün sevda masallarını

Şizofren çatırtılar duyuruyor ruhuma gider/ayak seslerin Bir mum alevi titrekliğinde tarzsız bir şiire dönüşüyorken sen, bütün heceleri kan kokuyor artık yalancı şairlerin İçimde barınıyor yeryüzünün bütün aşk yoksulları Kırgınlar, kırılgan duygular ve ben ölesi bir sensizlikteyim Korkuyorum silinir diye aşkın ayık izleri yüreğimden

Ki ben en çok sana susuyorum
susuyorum

Ne adımlarım ne de zaman uzaklaştıramıyor seni içinde barındıran hiçbir andan, anıdan Majör bir dokunaklılık barındırıyor içinde aniden sensizliğime devrilen yağmur Her bir damlası bir başka sokağına isabet ediyor yapayalnızlığımın Kulağımda melodram bir gürültü gibi kokunu taşıyan rüzgar

Bir ben bırakıyor ardında esip geçtikçe, sana zincirli kan revan içinde bir esir Çay karası bakışlarında demliyorum çoğu an/en yalın düşlerimi Aşkım intiharımdır sloganları atarak boşluğa bırakıyorum yüreğimdeki uçurumlardan kendimi Parça parça bölünüyor benliğim Mülteci düşlere dalıp kayboluyorum Senden bir başkasına uyanmak en büyük kabuslarım

Yerçekimine aykırı bir yaşamak hayal ediyorum Bir albatros kuşunun kanatları altında aşıp geçmek düşlerine kıyısı olan bütün okyanusları En taşınabilir acıları bırakarak ardımda kafiyeli bir ölüm hayal ediyorum, bir bana yakışan Kalbime saplı hisli bir kalem, masamda yarım bırakılmış bir şiir ve ben zaten sana ölü bir ölü İklimler devşiriliyor soğuk bedenimden

Ki ben ölürken bile en çok sana susuyorum sevgili

Ki ben ölürken bile seni susuyorum

Susuyorum