NÂBÎ

**Prof. Dr. Sinsi** · 06-21-2012

1642'de Urfa'da doğdu

Asıl ismi Yusuf

İyi bir öğrenim gördü

Farsça ve Arapça öğrendi

24-25 yaşında İstanbul'a geldi

Muhasip Mustafa Paşa'nın öhce divan katibi, sonra kethüdası oldu

Mustafa Paşa ile birlikte 1671'daki Lehistan seferine katıldı

Yazdığı "Fetih-nâme-i Kamançina" adlı risaleyle padişahın ilgisini çekti

1678'de hacca gitti

Dönüşündü sunduğu "Tuhfet-ül Haremeyn" adlı eseriyle padişahtan samur kürk armağanı aldı

Mustafa Paşa'nın ölümünden sonra Halep'e yerleşti

Sadrazam Baltalı Mehmet Paşa'nın yardımını aldı

Paşanın samzaram olmasından sonra onunla birlikte İstanbul'a geldi

"Şeyh-üş-şuara" ünvanıyla itibar gördü

6 padişah devri gördükten sonra 10 Nisan 1712'de yaşamını yitirdi

Eserlerinde daha çok hikmet ve derb-i mesel tarzını seçti

Şiirlerinde duygulardan çok düşünceler hakimdir

Çağının acı, çirkin, aksak yanlarını akıcı, zarif ve sade bir dille eleştirir

Türkçe divanının yanısıra Farsça bir divançesi var

Hayrî-nâme adlı eseri, oğlu Ebu'l-hayr Mehmed Çelebi için yazılmış öğretici, ahlai bir öğütler kitabı

Diğer eserleri şöyle: Hayr-âbâd (Mesnevi), Terceme-i Hadîs-i Erbâin, SÛr-nâme, Zeyl-i Siyer-i Veysî, Münşeât

KIT'A

Erzân metâ'-ı fazl ü hüner tâ o denlü kim

Bin ma'rifet zemânede bir âferînedir

Ebnâ'yı dehr her hünere âferîn verir

Yâ Râb bu âferîn ne tükenmez hazinedir

(Mef'ûlü fâilâtü mefâîlü fâilün)

GAZEL

Bir devlet içün çehre temennâdan usandık

Bir vasl içün ağyâra müdârâdan usandık

Hicrân çekerek zevk-ı mülâkaatı unutduk

Mahmûr olarak lezzet-i sahbâdan usandık

Düşdük katı çokdan heves-i devlete ammâ

Ol dâiye-i dağdağa-farmâdan usandık

YazÃ½lÃ½m Dili gamla dahi dest ü giribândan usanmaz

Bir yâr içün ağyâr ile gavgaadan usandık

Nâbi ol âfetin ahvâlini nakl it

Efsâne-i Mecnûn ile Leylâ'dan usandık

(Mef'ûlü mefâîlü mefâîlü faûlün)

GAZEL

Bâğ-ı dehrin hem hazânın hem bahârın görmüşüz

Bir neşâtın da gamın da rûzgârın görmüşüz

Çok da mağrûr olma kim mey-hâne-i ikbâlde

Biz hezârân mest-i mağrûrun humârın görmüşüz

Top-ı âh-ı inkisâra pây-dâr olmaz yine

Kişver-i câhın nice sengin hisârın görmüşüz

Bir hurûşiyle eder bin hâne-i ikbâli pest

Ehl-i derdin seyl-i eşk-i inkisârın görmüşüz

Bir hadeng-i cân-güdâz-ı âhdır ser-mâyesi

Biz bu meydânın nice çâbük-süvârın görmüşüz

Bir gün eyler dest-beste pây-gâhı cây-gâh

Bî-aded mağrûr-ı sadr-ı i'tibârın görmüşüz

Kâse-i deryûzeye tebdil olur câm-ı murâd

Biz bu bezmin Nâbiyâ çok bâde-hârın görmüşüz

(Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün)

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

06-21-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	NÂBÎ 1642'de Urfa'da doğdu Asıl ismi Yusuf İyi bir öğrenim gördü Farsça ve Arapça öğrendi 24-25 yaşında İstanbul'a geldi Muhasip Mustafa Paşa'nın öhce divan katibi, sonra kethüdası oldu Mustafa Paşa ile birlikte 1671'daki Lehistan seferine katıldı Yazdığı "Fetih-nâme-i Kamançina" adlı risaleyle padişahın ilgisini çekti 1678'de hacca gitti Dönüşündü sunduğu "Tuhfet-ül Haremeyn" adlı eseriyle padişahtan samur kürk armağanı aldı Mustafa Paşa'nın ölümünden sonra Halep'e yerleşti Sadrazam Baltalı Mehmet Paşa'nın yardımını aldı Paşanın samzaram olmasından sonra onunla birlikte İstanbul'a geldi "Şeyh-üş-şuara" ünvanıyla itibar gördü 6 padişah devri gördükten sonra 10 Nisan 1712'de yaşamını yitirdi Eserlerinde daha çok hikmet ve derb-i mesel tarzını seçti Şiirlerinde duygulardan çok düşünceler hakimdir Çağının acı, çirkin, aksak yanlarını akıcı, zarif ve sade bir dille eleştirir Türkçe divanının yanısıra Farsça bir divançesi var Hayrî-nâme adlı eseri, oğlu Ebu'l-hayr Mehmed Çelebi için yazılmış öğretici, ahlai bir öğütler kitabı Diğer eserleri şöyle: Hayr-âbâd (Mesnevi), Terceme-i Hadîs-i Erbâin, SÛr-nâme, Zeyl-i Siyer-i Veysî, Münşeât KIT'A Erzân metâ'-ı fazl ü hüner tâ o denlü kim Bin ma'rifet zemânede bir âferînedir Ebnâ'yı dehr her hünere âferîn verir Yâ Râb bu âferîn ne tükenmez hazinedir (Mef'ûlü fâilâtü mefâîlü fâilün) GAZEL Bir devlet içün çehre temennâdan usandık Bir vasl içün ağyâra müdârâdan usandık Hicrân çekerek zevk-ı mülâkaatı unutduk Mahmûr olarak lezzet-i sahbâdan usandık Düşdük katı çokdan heves-i devlete ammâ Ol dâiye-i dağdağa-farmâdan usandık YazÃ½lÃ½m Dili gamla dahi dest ü giribândan usanmaz Bir yâr içün ağyâr ile gavgaadan usandık Nâbi ol âfetin ahvâlini nakl it Efsâne-i Mecnûn ile Leylâ'dan usandık (Mef'ûlü mefâîlü mefâîlü faûlün) GAZEL Bâğ-ı dehrin hem hazânın hem bahârın görmüşüz Bir neşâtın da gamın da rûzgârın görmüşüz Çok da mağrûr olma kim mey-hâne-i ikbâlde Biz hezârân mest-i mağrûrun humârın görmüşüz Top-ı âh-ı inkisâra pây-dâr olmaz yine Kişver-i câhın nice sengin hisârın görmüşüz Bir hurûşiyle eder bin hâne-i ikbâli pest Ehl-i derdin seyl-i eşk-i inkisârın görmüşüz Bir hadeng-i cân-güdâz-ı âhdır ser-mâyesi Biz bu meydânın nice çâbük-süvârın görmüşüz Bir gün eyler dest-beste pây-gâhı cây-gâh Bî-aded mağrûr-ı sadr-ı i'tibârın görmüşüz Kâse-i deryûzeye tebdil olur câm-ı murâd Biz bu bezmin Nâbiyâ çok bâde-hârın görmüşüz (Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün)