Aşık Erbabi ( 1805)- (1884)

Aşık ErbabiAsıl adı Hüseyin Farki olan bu saz şairimiz Erzurum'un Kara-Ars köyünden olup 1220-1300 (1805-1884) yılları arasında yaşamıştır Konyalı Veli Efendi'nin oğlu olan Hüseyin Farki kendisine şeyhi tarafından Erbab denildiği için Erbabi takma adını kullanmıştır, Abdülmecit zamanında bir ara İstanbul'da bulunan, hatta Huzur'a da kabul edilen Erbabi, askerlik hizmetini bitirince memleketi Erzurum'a dönerek, çardaklı kahvehanelerde curasıyla şiirler terennüm etmiştir


Çağdaşlarından Erzurumlu Emrah, Tokatlı Nuri, Aşık Dertli gibi Erbabi'nin de şiirlerinden, yaşadığı devrin temayüllerine uygun olarak Divan edebiyatına yabancı olmadığı yabancı kelimeye terkipler, Divan teşbihleri, kullanarak hem aruz hem hece vezniyle yazdığı anlaşılmaktadır:


Şiirlerinden örnekler :



Zibadır sevdiğim kadd-ü kametin

Nice vasfedeyin civanım seni

Beni Mecnun etti çeşm-i afetin

Leyla'ya benzettim a canım seni


Kaşların kemandır, müjganın oktur

Arz-ı halin çeker müşterin çoktur

Dünyayı verseler gönlümde yoktur

Vermezen ey hüsn-i fettanım seni


Erbabı aşıkım ey dil güvendim

Hasretinle yandım canım efendim

Hakikat eyle gel sen de levendim

Gönlümün tahtında sultatım seni


xxxx

Hatadan saklasın İslam'ı Allah

Münacat'ım budur Ulu Subhan'a

Gelip geçer ömrümüzün kervanı

Bir gün de Azrail sunar bu cana


Dinleyin kelamı ahbab-ü yaran

Bakındi kalmadı Mühr-i Süleyman

Azrail bu canı aldığı zaman

Götürürler anı mezaristana


Ne ettiyse bulur anın içinde

Fayda yoktur asla anın içinde

İmam talkın verir başı ucunda

Ol vakitte mevta kalkıp uyana