Kul, Ikram-ı Irade ve Kalbi Akılla şuurdur!

Ne ülfetli
yerden esinlendik
Hep birlikte latiftik,
insicamımızla hayret içindeydik


Sukutun
kadrinde ki bedeldik, sevginin
asudeliğinde müddet-i nefesle dirildik


Hikmetin
ve sırrı aşkın bir
sevdası vardı, ancak kulluk
teslimiyetiyle ihlas süruru vuslattı


Zikkir
evel emirde sahibedir
Taatten ve sadakatten
haz almayan can hangi gaiptedir


Vurgun
yiyen ancak iradedir,
aklı ve izan vicdanın
nispetinde ki hassasiyettir


Kulluk kimliği
ve bilinci, emr-i bilmağruf,
nehy-i anıl münkerden
öte olan azm-i takvadır


Hukuk
can ve revan için ardır
Edebi nakıs olan kim varsa
tenakuz içinde sızlanan zandır


Emin olmak
akıl ve vicdanın
mizanında ki ihsandır,
canan için yol her vakit sevdadır


Aşktan
söz eden kim varsa,
hilmle, edeple, sabırla, kanaatle
yoğrulmuş mavera sedasıdır


Yazdıran
kimdir, nefes neye tabiidir
Tefeerden nasipsiz olan nasıl
kendisiyle yüzleşen cahildir


Kişinin cehli,
asabiyetiyle nispetlidir,
sinirlerini terbiye eden hal,
feda olan bir edeptir


Düşünmeden,
fikir sahibi olmadan,
şartları ve sosyal dokuyu
anlamadan konuşan kederdir


Bir sual et
sessizce ve kalbin haline
Akıl ve murakebe, vicdan
ve muvazene neye taliptir


Ruhun
hangi dirliğin
firkati için sukut-u figan
eylemektedir, kararan kalp nedir


Nice
taşlar vardır, içinde
can taşır, ağaçlar zikre ram
olan edadır, mahlukat sırr-ı gedadır


Korkunun
ecele bir faydası var
Nefes sahibini hassasiyet
sahibi kılar, haşyet nasıldır, yar


Tefrikaya
sebep olan kim varsa,
nefsi için emeline esir
olmuş bir heyecansa, yanar


Tevbe etmek,
hayayı bilmek, utanmak
için kalbi ve ruhu kerih
olandan korumak ar-ı aşktır


Sevdası
olan bir nefes azizdir
Sevgiyi tanımış bir niteliktir,
ehliyet sahii adına seviyedir


Mulayim olmalı,
asabiyeti gönülden çıkartmalı,
edebi maksat yapmalı, hal konuşmalı


Ne kadar
dert varsa sinede,
rahmetin ve mağfiretin bedeli
sanılmalı, baht asla karalanmamalı




Mustafa CİLASUN