Yüreğin Ateşini Sorma, Sabrın Halinde Yaşa!

Çare olmaz
mesnetsiz merak
Ruhun dili vardır,
vicdanın sessiz sedasıdır


Hak için
sevdalı, aşk adına davalı
bir ihsandır, ummana ramdır


Ahenksiz
ne varsa onun hissiyatında
bühtandır, zira aklı ve izan kalbi inşirahtır


Kimi can
tuğyan eder sıfat için
Tağuta kul olmak, zalimin
mezalimindem almak adına


Hezeyan
ne vakit zihnini kuşatsa,
dili nefsi adına yarışmaya koyulsa


Yüreği perişandır,
kaygı ve zan içinde ki tarumardır,
nederlere bedel olan hesaptır


Merhametten
maraz doğar derler


Merhamet
kimin için yapılıyor,
nefes müddetine nispet ediyor


Malik
ve sahip aşikar iken, her hali
kuşatan ayetler sabitken asilik hükmediyor


Ne zaman
kurşun sıkan eller, izanını yitirmiş
necis bedenler niye hesapla cedelleşiyor


Ortadoğu
kanayan bir yaradır
Ümmetin hali ne kadar
perişan ve rüsva içinde ki meraktır


Mazisinden
beslenen ve iradesinden vazgeçen
kimler kalmıştır, aşkı şiardır


Necip milletin
sesi ne kadar çıksada sağır
sultanlar için mezalimlik yanı başımdadır


Ümmeti bu
hale getiren kimlerdi
Nasıl bir zihniyetin catirleriydi,
kulun imanı hangi haldeydi


Önce
kalbi rabıtayı katlettiler, zihni
mesnetsizliğe esir edip sonra alay ettiler


Ümaranın
aklı tutulmuş, alimin vecdi kurumuş,
velinin aşikar olan aşkını katlettiler


Şimdi hangi
çocuğa baksam
Zavallı annesinin çaresizliğini
hicranın ahıyla yudumlasam


Takati
kesilmiş babanın esaretini hakkıyla
anlasam ve umut şevkine kansam


Yitip giden
ne varsa hiç usanmadan bin hüzünle
ve sabrın ecriyle yeniden yazsam


Mustafa CİLASUN