Biz Sevince... Sadece Kendimizi Mi Seviyoruz!

Şöyle sorsam size
Diyelim, karşınıza rengârenk balıklarla dolu bir akvaryum çıktı
Diyelim, balıkların bir sanat yapıtını andıracak kadar güzel biçimleri büyüledi sizi Ağır ağır açılıp kapanan solungaçlarının hipnotik etkisine kapıldınız
Diyelim, bu görüntüyü çok ama çok sevdiniz
Ne yaparsınız?
Gidip hemen öldürür müsünüz balıkları?
"Ne münasebet yahu, saçmalama!" diyorsunuz içinizden, biliyorum
***
Ama bir de şunu düşünün
Florya'da yeni açılan İstanbulAkvaryum'a çoluk çocuk gitmişsiniz
6800 metreküp su hacmine sahip 64 tanktan oluşan dev bir akvaryumdasınız
Yeryüzündeki bütün denizlerden toplanmış deniz canlıları var Harika bir ortam
Çocuklar çığlık çığlığa! Nasıl da heyecan içindeler!
Bu güzel anı fotoğraf karelerinde dondurmak istiyorsunuz! Flaş kullanılmamasını isteyen uyarı levhaları ve anonslara aldırmıyorsunuz Fotoğraflarınızı çekip eve dönüyorsunuz
Sizin gibi binlerce ziyaretçi de aynı şeyi yaptığı için birçok balığın telef olduğundan haberiniz bile olmuyor
Oysa bu anlattığım gerçek!
***
Modernleşiyoruz ya
Akıl sıra "birey" olacaktık, hoyrat bireyciler olduk
"Benliğimizi" bulacaktık! Olmadı Bencil olduk
Bireyin hem haklarını hem de hazlarını koruma altına alan toplumsal ölçüyü umursamaz olduk
Vurup kaçan bireycilik; vurdumduymaz toplumculuk diyebileceğim tuhaf bir sentez yarattık
Yukarıda anlattığım olay çok yeni, güncel ama çok sıradan bir örnek
İşin "öz"ünü düşünün
Balıklar güzel oldukları için flaşlarımızın öldürücü ışıklarına maruz kalıyorlar
Ama ne önemi var! Çünkü o fotoğraf bizim mutluluk fotoğrafımız! Mantık bu!
Akvaryumun biz oradan gittikten sonraki "mutsuzluğu" kimin umurunda!
"Lütfen flaş kullanmayın" anonsları mı?
İtiraf edelim ki, ucunda ceza olmadıkça uyarılara uymakta zorlanırız; ceza olunca da mızıklanırız Yalan mı?

Haşmet Babaoğlu