42Yedört - Son Durak

Saçların rüzgâr gibi, gözlerin gece gibi, sözlerin ışık gibi,
ellerin güneş gibi, endamın ateş gibi, bakışların yağmur gibi,
aşkın ölüm gibi yakar bütün benliğimi

Bereket oluştu ormanlarımda güneş en tepedeyken,
bir yolcu gördüm yollarımda sabah erkenden
Eksik bir şeyler vardı ruhumu bir şüphe sardı,
sorular patladı ardı ardına yolcuya yolcu dokundu ruhuma,
bak dedi aşk işte o kuyuda Geçti günler yitirildi ömürler
ne gelenler ne gidenler bu dilim hep sen der,
haydi tüm ezberleri boz gel bir kez daha sev

Günler gidiyor bitiyor her şey bak son buluyor
Gönlüm rehber oldu seni ararken
Bitiyor günler bitiyor bak her şey son buluyor
Gönlüm rehber oldu seni ararken

Özlemin benim özlemim, gözlerin benim gözlerim,

son bir cümle şansım olsa seni sevdiğimi söylerim
Sustum o konuşmadı küstüm o barışmadı
bir gün daha şansım olsa senin olduğunu söylerim

Bak elimde bir gül, sus ve dinle çok kısa ömür,
sana geldim tertemiz bedenim sen benim bozduğum ezberlerim
Sol yanımda nefesin tenimde ellerin sen benim büyütemedim her şeyim
Aydınlat sen sevgilim, sarardı güllerim can ver bana hasretim,
son nefese kadar ben senin kaderin

Günler gidiyor bitiyor her şey bak son buluyor
Gönlüm rehber oldu seni ararken
Bitiyor günler bitiyor bak her şey son buluyor
Gönlüm rehber oldu seni ararken

Geceler mi derdi dert yapan yoksa gecede ki siyah mı dertleri azdıran

Bir hayattı beklediğim sen miydin cümlelerime eklediğim,
yaşamda teklediğim umutlarım vardı benim seni düşünmeme
sebep olan sol elim, açtım kollarımı haydi gelin bittim sandın
hayır o yaşayan benim, bak çınlıyor sesim son durak burası hadi in güzelim