Gül Kasidesi ( Şiiir )

Bir damla düşer toprağa bak hâresi güldür

Pervâne döner harda fakat, çâresi güldür!

Bülbül, sana yâr olmak için nârlara düştü

Dâim yakışan hep sana, bir kırmızı güldür

Dünyâ ki harâp olsa yeter gûl-i MUHAMMED (sav)

Billûr dudağından dökülen her sözü güldür

Kim derse eğer, nerde alâmet bize o’ndan?

Baksın hele dünyâya da her gördüğü güldür

Hem kan tükürenlerle zaman kardeş olunca

şâhid sana, ardında bu çöl kumları güldür

Sensiz bu mekânlar karadır, darmadağındır

Dünyâdaki tüm renklerin en kutsalı güldür

Aşk sende bulur kendini, yurdun ki gülistân

Alemleri aydınlatacak gözyaşı güldür

Ey gül! Yok olur yokluk eğer sen var olunca

Cân buldu cihân, âb-ı hayât varlığı güldür

Taştan taşa çarpıp su, gülistâna akar hep,

Fermân tanımaz kalplere, aşk âteşi güldür

Sen, yağmur olup sîneye şefkat bırakırsın,

Aşk bahçesinin sâhibi sen, sunduğu güldür

çağlar kapanır gitme, kıyâmet kapımızda

Ey yâr! Gidişin gurbet olur, vuslatı güldür

Ardında hüzünler bırakıp gitme efendim

Efsûn mu değil, bizde karanlık sızı güldür

Güller küle râm oldu firâkınla, bizi güldür

Bu âteş-i aşkın, gece yıldızları güldür

Gül yüzlüyü yazmakla biter sancılı günler

Sevdâların en kutsalı kalplerdeki güldür

Tarife ne hacet gülü, meydanda bütün gün

insanlığı kurtarmak için sunduğu güldür