Rap - Hip Hop Şarkı Sözleri..

Sinamonia Ft GMC & Düşünce

Sinamonia sokakların içinde katil,
Esrar elde eroin enjekte
Küçük bedenlere zincir
Gençlik elekte
Zaman ahir, bitmez dönence

Gözünü aç yanında kim var? katilin!
Yerin dibinde mesken umutsuz gri o evlerin
Sokakta amaçsızca dost dediklerimde vardı sonunu bilmediğimiz garip kaderdi Yaşamak!
Emrivaki; az parayla çok çalışmak, çocukluk şefkat acizi dönemde susturulmak
Sin korkularında, zarlar etrafında -kobay, kurban kolay! herkesin aklında
Gecede bastı hüznümün tecavüzünde gündüzü
Toplandılar sokakta gizemli çantalarda saklı pislik Hep zehir!
Kenevir ömrü sar çekil!
Penceremden izlerdim Korkularım ecel değil!
Yaşam biter bir yerde adım benim kaç harfte?
Hep sefil yaşam sürer dönence, aşkı sil bir çelse
Dününü kurut kanatlan arşa Razi, bu boşluk çok derin bilirsin sayfalar yazılsa kanlı-
Vakti ömrün hep siyahtı, kabus oldular yalandı saflığı
Gözlerin karardı kaldı ölümü bekledin ve soldun, büyürken anladın savaştı!
Tüm bu dramalar yaşandı perdeler kapandı

Sinamonia sokakların içinde katil,
Esrar elde eroin enjekte
Küçük bedenlere zincir
Gençlik elekte
Zaman ahir, bitmez dönence

Saat 12:45 Tarlabaşında yine bekler nöbette ***** tayfa iner kafamıza tekmeler yumruklar kimse aldırmaz kahretsin kural bu galiba
Dostu kaldırmaya gücüm yetmez kalabalıktınız zaten karşı koymadık
Amaç aynı çıkmaz,puslu caddelerde gözler yolları bekler
Düşünce kalkar belki geriye döner! Dostum pes etmeye gelmez damarda aynı kan akar ölümü tatsak ta ölümü yaşasakta !!

Failim meçhul sokaklar aldı ruhum raylara mahkum kafeste kaldı
Hangi yolda hangi zorda kalsam kimse bilmedi, kimse görmedi
Hükmü bedenim kaybeder belki tekrar belki tekrar şaha kalkar
Zamanı harcadık boşa döndü geriye herşey aynı kaldı
Gitti gideli dostum yürekler ayrı kaldı
Kalpte sancı gönülde dert aynı acı
Yürüyen dört kederde saklı mahrem yaralar
Düşünce bekler, Vurgun bekler, biz de bekler!!

Rüya Değil Bu Devrim

Kuklalar diyarı aleminde herkes sancılarda
Politikaların esiri her beden şimdi naralarda
Bir basedrum sokakta onca insan artık kolkola
Rüya değil bu devrim ; adını haykır umutla

Herşey zoraki! Doğarken öldü bedenim ani
Hayatta zihnim lakin tablolarda!
Kaç ceset farazi? Kaç hayalim bakî?
Hep yanımda aralanır hüzün sinirlerim ayakta isyan eyler kendime
İçimde bir halk umutsuz bekleyişte,
Sokakta gördüm köleleşmiş onca ferdi
Onca derdi komplike kurallarla bahşeden sistematik zihinleri kıyasladım kendimle!
Sabah 8 Akşam 10 mesai, kelepçelerde zihnim körkütük ayyaşım bu gecede
Dursun zaman dedikçe bindi korkular
Herkes mutsuz! Herkes Kör, Sağır, Umutsuz!
Nefes alıp verirken milyon dolarlık kazançlar
Çevirdim yüzümü tek kurşuna yitip giden hayatlar
Bir tuşa bas katliama tanıdık ol! Televizyon da izle; kendi cinayetine ortak ol!
Çünkü; sağım solum koğuş, yüzümde bir kuyu
Eskilerden mülteci duruştu benliğim kendime
Aynalarla yüzleş tanımla kendini
Nedense herkes Kahraman, Herkes düşman herkese!

Herşey rüyaydı şimdi kalk! Kaldır zihnini!
En uç noktasında üç ceset velakin;
Uçurumun ucunda gün batarken bulutlar kızıl, menekşeler ölüm kokar
Gülüşmeler uzak kaçar!
Yuvarla hepsini! Anımsa halini!
Merkezinde tek amaç, mizaç; kural para, yitik hayat, onur silah
Duygular ambalajda!
Görücü aranır her birey barkotuyla!
Elimde tek silah var Zihinde canlı kılmak her beyaz umudu ve her sevincin adını yazmak
Gölgelerde düşünsel alemin toz duman, yeşil bir vadi aş gel! Dinlemen yeter
Kovala kendi gölgeni, adımların uzak kalsa dahi;
Bir inanç ki insanı ayakta tutmaya kafi!
Geçer hayat ince ince farketmeden
Akışa etki et bu devrim tükenmeden