Kim Özlerdi Avuç İçlerinin Kokusunu

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler

arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar
bırakılmasaydı eğer

Dayanılması o kadar da zor değildir

büyük ayrılıklar bile

en güzel yerde başlatılsaydı eğer

Utanılacak bir şey değildir ağlamak

yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer

Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık

çalınan birinin kalbiyse eğer

Korkulacak bir yanı yoktur aşkların

insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer

O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses

hiçbir zaman duyulmasaydı eğer

Daha çabuk unutulurdu belki su sızdırmayan sarılmalar

kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer

Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla

öylesine delice bakmasalardı eğer

Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı
belki de

kalp

göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer

Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece
sohbetlerinin

son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer

Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman

meydan savaşlarında korkular

aşkı ağır
yaralamasaydı eğer

Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman

beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer

Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla

tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer

O büyük

o görkemli son

ölüm bile anlamını yitirirdi

yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer

O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar

son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer

Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri

her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer

Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de

dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer

Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel

namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer

Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi

kısacık kestirmelerin ardından

dokunulası ipekten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer

Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de

sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer

Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine

kulağına okunacak biri olsaydı eğer

İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir
ayrılık gizlendiğine
belki de

kartvizitinde "onca ayrılığın birinci
dereceden failidir"
denmeseydi eğer

Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar

ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer

Issızlığa teslim olmazdı sahiller

kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle
avunmaya kalkmamış olsaydın eğer

Sen gittikten sonra yalnız kalacağım

Yalnız kalmaktan korkmuyorum da

ya canım ellerini
tutmak isterse

Evet Sevgili

Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu

kim
uzanmak isterdi ince parmaklarına

mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık
etmiş olmasalardı eğer!!
Can Yücel

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Kim Özlerdi Avuç İçlerinin Kokusunu O kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer Dayanılması o kadar da zor değildir büyük ayrılıklar bile en güzel yerde başlatılsaydı eğer Utanılacak bir şey değildir ağlamak yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer Yüz kızartıcı bir suç değildir hırsızlık çalınan birinin kalbiyse eğer Korkulacak bir yanı yoktur aşkların insan bütün derilerden soyunabilseydi eğer O kadar da yürek burkmazdı alışılmış bir ses hiçbir zaman duyulmasaydı eğer Daha çabuk unutulurdu belki su sızdırmayan sarılmalar kara sevdayla sarıp sarmalanmasalardı eğer Belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla öylesine delice bakmasalardı eğer Çabuk unutulurdu ıslak bir öpücüğün yakıcı tadı belki de kalp göğüs kafesine o kadar yüklenmeseydi eğer Yerini başka şeyler alabilirdi uzun gece sohbetlerinin son sigara yudum yudum paylaşılmasaydı eğer Düşlere bile kar yağmazdı hiçbir zaman meydan savaşlarında korkular aşkı ağır yaralamasaydı eğer Su gibi akıp geçerdi hiç geçmeyecekmiş gibi duran zaman beklemeye değecek olan gelecekse sonunda eğer Rengi bile solardı düşlerdeki saçların zamanla tanımsız kokuları yastıklara yapışıp kalmasaydı eğer O büyük o görkemli son ölüm bile anlamını yitirirdi yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer O kadar da çekilmez olmazdı yalnızlıklar son umut ışığı da sönmemiş olsaydı eğer Bu kadar da ısıtmazdı belki de bahar güneşleri her kaybedişin ardından hayat yeniden başlamasaydı eğer Kahvaltıdan da önce sigaraya sarılmak şart olmazdı belki de dev bir özlem dalgası meydan okumasaydı eğer Anılarda kalırdı belki de zamanla ince bel namussuz çay bile ince belli bardaktan verilmeseydi eğer Uykusuzluklar yıkıp geçmezdi kısacık kestirmelerin ardından dokunulası ipekten bir o kadar uzakta olmasaydı eğer Issız bir yuva bile cennete dönüşebilirdi belki de sıcak bir gülüşle ısıtılsaydı eğer Yoksul düşmezdi yıllanmış şarap tadındaki şiirler böylesine kulağına okunacak biri olsaydı eğer İnanmak mümkün olmazdı her aşkın bağrında bir ayrılık gizlendiğine belki de kartvizitinde "onca ayrılığın birinci dereceden failidir" denmeseydi eğer Gerçekten boynunu bükmezdi papatyalar ihanetinden onlar da payını almasaydı eğer Issızlığa teslim olmazdı sahiller kendi belirsiz sahillerinde amaçsız gezintilerle avunmaya kalkmamış olsaydın eğer Sen gittikten sonra yalnız kalacağım Yalnız kalmaktan korkmuyorum da ya canım ellerini tutmak isterse Evet Sevgili Kim özlerdi avuç içlerinin ter kokusunu kim uzanmak isterdi ince parmaklarına mazilerinde görkemli bir yaşanmışlığa tanıklık etmiş olmasalardı eğer!! *Can Yücel*