Aşk Yağmurunda Döküldü Hazan

Yağmur…
Koştum aşk için
Arkamda bırakırken yağmurda seni,
Sevgililerini,
Hiç bitmeyen sevgililerini…
Seni koklarken oysa bir ben koklayayım İstedim
Senin yüzünde bir tek benim parmaklarım gezinsin istedim
Gözlerinin yeşiline bir ben bakayım dedim doya, doya
Vücudunun güzelliğini;
Destansı güzelliğini bir ben seveyim istedim,
Oysa!
Bilmek hepsinin sana bu kadar kolay ulaşmasını,
Bu kadar kolay olması başkalarına,
Herkesi sen denerken, herkesin de seni denemesi,
Yumuşak kadifene serilmesi,
Senin başka kadifelere serilmen,
Acıttı
Koştum yağmurda
Yolumu kaybettim
Sağa girdim, sola girdim…
Sonra!
Geri döndüm nerden, bilmeden
Islandım
Bacaklarım soğuk, ıslandı
Sormadın üşüdün mü, diye!
Neleri sormadın,
Ben sorarken sana, neleri
Senin gibi olmak istedim, senin gibi
Dik, öfkeli, atılgan, yenilere sıcak
Bana sen olamadın,
Sen anlatmadın kendini bana
Paylaşmadın, seni benle
Hep başkalarına anlattın
Ben çaldım onları,
Seni anlamak tanımak için
Koştum yağmurda koştum
Kırk yaşında koştum…
Koşulur mu kırkında; koştum
Geç kaldım, çok geç
Kırkında, yağmurda, senin güzelliğini,
Öfkeni, kinini, yarınını bırakıp, koştum
Beş yıl geriden; sen ararken halen,
Aradığın ben değilken;
Koştum ben, koştum
Kaybola, kaybola koştum
Sırılsıklam, ıslandı her yerim,
Kalan bir tek;
İçime çektiğim o kokunla,
O koca ellerinle, kalan; saçlarımda geziniyor sandığım
Dokunuşun…