Bir Fotoğrafa...

Karşımdasın işte
Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni
Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim
Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim
Tıkandığım o an,
Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,
Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim
Ellerim boşlukta, ben darda kaldım
Ellerim buz gibi, ben harda kaldım
Bir senfoni vardı kulağımda çalınan,
bitti artık hepsi

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme
Bakış açım belli oldu yine
Geride kalan, ardından bakar gidenlerin
Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim
Dağlara çarptım her esişimde
Yollara küfrettim her gidişinde



Demiştim sana hatırlarsan:
“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil, ‘zamanla bırakmamaktır’…”
Şimdi bana, geçen o zamanın
Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem, söyle bana kimden gittim?
Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim