Locke, Jhon

LOCKE Jhon:

İngiliz empirizminin kurucusu olan ünlü filozof 1632-1704 yılları arasında yaşamış olan Locke'un temel eserleri An Essay concerning Human Understanding (İnsan Zihni Üzerine Bir Deneme) ve Two Treatises of Government (Yönetim üzerine İki Deneme)'dir

Bilgi görüşleri: Empirist bir bilgi teorisinin temel ögretilerini yani zihinde doğuştan düşünceler bulunduğunu ve bilginin deneyimden üretildigi ilkelerini mekanik bir gerçeklik görüşüyle birleştiren John Locke modern felsefenin tavrına uygun olarak felsefesinde öncelikle bilgi konusunu ele almıştır O insan bilgisinin sınırlarına ve kapsamına ilişkin araştırmasında insan zihninde idelerin nasıl ortaya çiktigini araştırır İdelerle de Locke algı içeriklerini izlenimleri tasarımları düşünceleri kısacası bilincin tüm içeriklerini insanın kendisiyle ilgili olarak bilinçli olduğu herşeyi anlar Ona göre insan bilgi sahibi olan bir varlıktır Başka bir deyişle o insan bilgisini açıklanmak durumunda olmayan apaçık bir olgu olarak alır Bilmek ise zihinde birtakım idelere sahip olmaktan başka bir şey değildir Doğuştancılığa karşi çikan Locke insanın bilgiye temel olan malzemeyi sonradan deneyim yoluyla kazandığını söyler Onun deyimiyle karanlık bir oda olan insan zihnine ışık getiren tek pencere deneyimdir Bilginin kaynağı konusunda empirist olan Locke biri dış deneyim diğeri de iç deneyim olmak üzere iki tür tecrübe bulunduğunu söyler Bunlardan birincisinde yani dış deneyimde insan beş duyu yoluyla dış dünyadaki şeyleri tecrübe eder; insan zihni Locke'a göre burada tümüyle alıcı olup pasif durumdadır İkincisinde yani refleksiyon veya içebakışta ise insan varlığı kendi zihninde kendi iç dünyasında olup bitenleri tecrübe eder İnsan zihnindeki tüm ideler iki kaynağın birinden ya da diğerinden gelir
İnsan zihnindeki tüm ideler İngiliz empirizminin kurucusu olan Locke'a göre basit ideler ve kompleks ideler olmak üzere iki başlık altında toplanabilir Bu ayırım Locke'a zihnin tümüyle pasif olduğu durumlarla aktif olduğu durumları birbirlerinden ayırma imkanı verdiği için önemli bir ayırımdır Basit ideler dış dünyadaki cisimlerin ve onların niteliklerinin duyu-organlarımız üzerindeki etkisi sonucunda duyularımız aracılığıyla kazanılmış olan idelerdir İnsan zihni bu basit ideleri birbirleriyle çesitli şekillerde birleştirdiği zaman kompleks idelere sahip olur Locke'a göre insan zihni basit ideleri biriktirdikten sonra onları birbirlerinden ayırt eder birbiriyle karşilaştırır ve birbiriyle çesitli şekillerde birleştirir Locke insanda yeni bir ide icad etme gücü olmasa bile insan zihninin kompleks ideleri meydana getirirken tümüyle aktif durumda bulunduğunu söyler Ona göre basit ideler kompleks idelerden hem psikolojik ve hem de mantıksal bakımdan önce gelmek durumundadır İnsan zihni Locke'a göre belli şekillerde faaliyet gösterir İnsan zihninin bu faaliyetleri ise sırasıyla algı bellek ayırd etme ve karşilaştırma yetisi birleştirme ve soyutlamadır Bu yetilerden en önemlilerinden olan birleştirme yetisi söz konusu olduğunda insan zihni sahip olduğu basit ideleri bir araya getirir ve bu ideleri birleştirerek kompleks ideler meydana getirir Soyutlamada ise insan zihni genel kavramları gösteren genel sözcüklere yükselir Varolan herşey Locke'a göre bireyseldir Bununla birlikte insan varlığı çocukluktan yavaş yavaş çikarken insanlarda ve şeylerdeki ortak nitelikleri gözlemler Locke bilginin söz konusu yetilerin algı yoluyla kazanılan basit ideleri işlemesinin sonucunda ortaya çiktigini savunur Ve bilgi idelerin birbirleriyle olan bağlantısına ve uyuşmasına ya da birbirleriyle uyuşmayıp birbirlerini kabul etmemelerine ilişkin algıdan başka bir şey değildir Locke'a göre ideler arasında dört tür bağıntı vardır ya da ideler birbirleriyle dört bakımdan uyuşur 1 Özdeslik 2 İlişki 3 Birlikte varoluş ya da zorunlu bağıntı ve 4 Gerçek varoluşLocke özdeslikten söz ettiği zaman bir idenin ne olduğunun ve onun başka idelerden olan farklılığının bilincinde olmayı anlar Burada söz konusu olan bilgi her idenin kendi kendisiyle aynı olduğunu her ne ise o olup tüm diğer idelerden farklı olduğunu bilmekten oluşur Bu bilgi idelerimizden her birinin (örnegin ağaç masa beyaz kare üçgen vb idelerinin) tam olarak neyi içerdiğinin ve onun farklılıklarının (örnegin beyazın siyah olmadığının bir karenin daire olmadığının) bilgisidir Buna karşin ilişkiden söz ederken Locke idelerimizden bazılarının diğer idelerle bazı bakımlardan ilişkili olduğu olgusuna dikkat çeker Buna göre beyaz ve kırmızı arasında üçgenlerle yapraklar arasında söz konusu olmayan bir ilişki vardır; yine bir ağaçla bir sandalye arasında bir doğruyla bir bulut arasında söz konusu olmayan bir ilişki vardır Birlikte varoluş ya da zorunlu bağıntıdan söz ettiği zaman da Locke kompleks bir idenin örnegin bir sandalye idesinin bir sandalyeyi düşündüğümüz zaman birlikte düşündüğümüz çok sayıda basit idenin birleşiminden oluştuğu olgusuna dikkat çeker Burada söz konusu olan bilgi belli bir kompleks ide gündeme geldiği zaman hangi basit idelerin söz konusu kompleks idenin ayrılmaz parçaları olduğunun bilgisidir Locke dördüncü kategoriye yani gerçek varoluşa geldiği zaman idelerin birbirleriyle olan bağıntılarından çok dış dünyadaki bir şeyle olan bağıntılarının bilgisinden söz eder Şimdiye dek olan bilgi türleri yalnızca kavramsaldı ilk kez bu dördüncü bilgi türüyle varoluşla ilgili olan bir bilgiye ulaşilır Başka bir deyişle burada söz konusu olan bilgi bir ideyle uyuşan gerçek bir varlığın bilgisidir Locke bu dört bilgi türüne ek olarak insan için bu bilgi türlerine sahip olmanın üç farklı yolunun bulunduğunu söyler; bunlar sırasıyla sezgi kanıtlama ve duyumdur Bilgimizin kapsamı söz konusu olduğunda Locke gerçek bilgiye sezgi ya da kanıtlama yoluyla ulaşildığına inandığı ve kanıtlama ya da sezginin kendilerine dayandığı idelere birtakım sınırlamalar getirdiği için bilgimizin kapsamının oldukça sınırlı olduğunu savunmak durumunda kalmıştır Özdeslik ya da farklılık bağıntısı söz konusu olduğunda Locke'a göre bizim tüm açık idelerimizin kendi kendileriyle aynı ve başka idelerden farklı olduklarına ilişkin olarak sezgisel bilgimiz vardır İlişki söz konusu olduğunda ise burası bilgimizin çok büyük bir parçasını meydana getirmekle birlikte bu bilgi de idelerin birbirleriyle olan ilişkileriyle ilgili kanıtlamalarla sınırlanmıştır İdeler arasındaki karşilıklı bağıntılara ve içerme ilişkilerine dayanan bu bilgi yalnızca kavramsal bir bilgidir Bu alandaki doğrular matematiğin doğrularıyla günümüzde analitik olarak doğru olduğunu söylediğimiz önermelerden oluşur Ancak bu doğrular yalnızca idelerimiz arasındaki ilişkilerle ilgili olan doğrular olduğu için bize hiçbir zaman idelerimizden bağımsız olarak varolan bir şeyin bilgisini veremezler İdelerimizin birlikte varoluşu ya da idelerimiz arasındaki zorunlu bağıntıya gelince Locke bilgimizin kapsamının burada daha da daraldığını savunur Biz birçok basit idenin birlikte ortaya çiktigini belirli bir türden olan kompleks bir şeye ilişkin idemizin belirli basit idelerden oluşan bir toplamı içerdiğini gözlemleyebiliriz fakat bu idelerin zorunlu olarak birbirlerine bağlanıp bağlanmadığını bilemeyiz Locke'a göre ikincil bir nitelikle söz konusu niteliğin kendilerine bağlı olduğu birincil nitelikler arasında insan tarafından keşfedilebilir olan zorunlu bir bağlantı yoktur Biz bir nesnenin şeklinden ve ebatlarından yola çikarak onun belli bir renge ya da tada sahip olduğunu hiçbir zaman söyleyemeyiz İdelerimizin birlikte varoluşu ya da idelerimiz arasındaki zorunlu bağlantıya ilişkin bilgimiz deneyimin kapsamına bağlı olduğundan idelerimiz arasındaki zorunlu bağlantıları saptarken sezgi yoluyla da kanıtlama yoluyla da pek ilerilere gidemeyiz Ve doğa bilimlerinin genel önermeleri farklı ideleri birbirlerine bağladıkları için gerçek anlamda genel bir bilgi olmanın çok uzağında kalır Zira bu bilimlerin birbirine bağladığı ideler arasında zorunlu bir bağıntının olup olmadığı sezgi yoluyla da kanıtlama yoluyla da kavranamaz Gerçek varoluş söz konusu olduğunda bilgimiz kapsamı daha da daralır Locke'a göre biz sezgi yoluyla kesin olarak yalnızca kendimizin varolduğunu biliriz Kanıtlama yoluyla ise Tanrı'nın gerçek varoluşunu kanıtlarız Bir de duyusal bilgiyle duyularımıza sunulmuş olan nesnelerin varolduğunu biliriz Bununla birlikte kesin olmayan duyusal bilgi bize gerçek bir bilgi veremez çünkü bu bilgi herşeyden önce şimdi duyularımıza sunulmuş olan nesnelerle sınırlanmış olup şimdi ve burada mevcut olan tikel nesnelerin ötesine geçemez İkinci olarak duyusal bilgi yoluyla bizim dışımızdaki nesnelerin varolduğunu bilsek bile Locke'a göre bu nesnelerin gerçek doğalarına ilişkin olarak pek fazla bir bilgimiz olamaz Demek ki Locke; 1 dolayımsız olarak bilincinde olduğumuz şeylerin nesnelerin bizatihi kendileri değil de zihinlerimizdeki ideler olduğunu 2 idelerimizin tecrübeden türetilmek durumunda olduğunu aksi takdirde anlamlı bir içerikten yoksun olacağını ve 3 genel bir önermenin sezgisel bakımdan ya da kanıtlama yoluyla kesin olmadıkça gerçek anlamda bir bilgi olamayacağını kabul ettiği için bilgimizin kapsamını oldukça daraltır O bir empiristtir ve dolayısıyla bilgide deneyime önem verip empirik olmayan ilkelerden türetilmiş mantıksal bir sistemin bize gerçekliğin resmini hiçbir şekilde veremeyeceğini kabul eder Locke bundan başka zihnimizde olan şeylerin nesnelerin kendileri değil de nesnelerle olan gerçek ilişkilerini hiçbir zaman bilemeyeceğimiz ideler olduğunu savunduğu ve neyin bilgi sayılıp neyin bilgi sayılamayacağı konusunda hayli yüksek bir kesinlik ölçütü öne sürerek yalnızca sezgi ya da kanıtlama yoluyla elde edilen bilgiyi kesin bilgi olarak gördüğü için empirik ve bilimsel bilginin gerçek anlamda bilgi olamayacağını dile getirir

Dine Dair Görüşleri: Dinle bağlamında Locke Hıristiyanlığın ahlaki boyutunu vurgulamaya özel bir önem atfeder ve kutsal kitapta bulunan ahlak kurallarının aklın keşfettiği kurallarla tam bir ahenk içinde olduğunu belirtir Akılla inanç arasındaki ilişkiler üzerinde de duran filozof hem akıl ve hem de vahiy yoluyla keşfedilen hakikatler bulunduğunu öne sürerken akılla çelisen hakikatler söz konusu olduğunda bu doğruların onların kaynağında vahyin bulunduğu söylense bile hiçbir şekilde kabul edilmemesi gerektiğini savunur Buna karşin akılla ne örtüsen ne de çakisan hakikatlere gelince Locke bunların gerçek dinin özünü meydana getirdiğini öne sürer Fakat Locke aklın burada bile vazgeçilmez bir rol oynadığını vurgular: Akıl bir şeyin vahiy olup olmadığına karar vermeli ve vahyi ifade eden sözcüklerin anlamlarını incelemelidir Ona göre akıl her konuda nihai yargıç ve yolgösterici olmalıdır O Hıristiyanlığın özünde pek az temel ve onsuz olunamaz inanç parçası bulunduğunu söylerken mezhepler arasındaki çatismalara şiddetle karşi çikmis ve dini hoşgörüyü engelleyecek hiçbir şey bulunmadığını belirtmiştir Bu bağlamda ona göre dinin görevi insan ruhunu günahtan kötülüklerden; hükümetin görevi ise bireyin yaşam özgürlük ve mülkiyet haklarını korumaktır

Siyaset Felsefesi: Locke siyaset felsefesi alanındaki görüşleri bakımından da önemli bir filozoftur O mutlakiyetçiliğe şiddetle karşi çiktigi ve güçler ayrılığını hararetle savunduğu için liberalizmin kurucusu olarak görülmektedir Meşruti bir monarşiden yana olan ve toplumun bir sözleşme temeline dayanması gerektiğini savunan Locke insanların hukuğun veya iktidarın sağladığı avantajlardan yoksun olarak birlikte yaşadıkları hipotetik bir doğa hali düşüncesinden yola çikmistir Böyle bir doğa halinin dezavantajları insanların hukuğun ve devletin yönetimi altına girmeleri için bileyerek ve isteyerek bir sözleşme yapmalarını fazlasıyla haklı kılar Toplumsal sözleşmenin amacı düzeni ve yasayı ihdas etmek doğa halinin belirsizliklerini ortadan kaldırmak ve bireyin haklarını koruyacak kurumları yaratmaktır