Realizm Ve Parnasizm Nedir?

Realizm ve Parnasizm Nedir?

REALİZM
19 yyın ikinci yarısında Romantizme tepki olarak doğmuş ve gelişmiştir
Daha çok roman ve hikâye türünde gelişmiştir
Sanatın sanattan başka gayesi yoktur Dinî ahlâkî ve sosyal amaçları da yoktur
Beş duyuyla algıladıklarımızı var sayan Pozitivizm felsefesinden etkilenmiş; tabiatı toplumu olayları ve gerçeği olduğu gibi anlatma yolunu tutmuştur
Gerçeğin yansıtılmasında gözleme başvurulmuştur Tarafsız bir şekilde tasvir yapılmasına önem verilmiştir
Olayların oluşumunda etkili olan sosyal nedenler incelenmiştir
İnsan kişiliğinin oluşmasında çevrenin önemli olduğu düşünülmüş ve çevre bütün ayrıntılarıyla işlenmiştir Bu yüzden kahramanlar karakterlerine yaşlarına ve çevrelerine göre tanıtılır Karakter tasvirleri ve töreler önemlidir
Kahramanlar hemen her yerde ve her zaman karşılaşabileceğimiz kişilerdir
Duyguların yerini insan ve toplum gerçekleri almıştır Sanatçı eserinde kendini gizler kendi görüş ve duygularını eserine yansıtmaz His ve hayale kapılmadan toplum gerçeklerini olduğu gibi ve tarafsız olarak yansıtır
Biçim güzelliği konu kadar önemlidir Edebî güzelliğe ve üslûba önem verilmiş kelimelerin seçiminde özen gösterilmiştir Üslûp yağmacıksız ve kusursuz olmalıdır
Önemli temsilcileri
Fransa’da: Honore de Balzac (kurucusu) G Flaubert Stendhal Goncourt Kardeşler;
Rusya’da: Tolstoy (kurucusu) A Çehov Dostoyevski

Türk edebiyatında
Recaizade (ilk realist roman ve hikâye yazarı) Samipaşazade Sezai Nabizade Nazım Halit Ziya (en önemlisi) Ömer Seyfettin Refik Halit Karay Yakup Kadri Karaosmanoğlu
PARNASİZM
19 yyın sonlarındaşiirde romantizme tepki olarak Fransa’da doğmuşturRealizm ve natüralizmin şiire uygulanmasıdırŞiirde şairin şahsi duygular gizlenerek tabiat manzaraları ve felsefî düşünceler anlatılmıştır Tasvirler oldukça canlı ve başarılıdır
Parnasyenler toplumun problemleri ile ilgilenmemiş; dış görünüşe doğal güzelliklere gözlem ve tasvire önem vermiş yabancı ülkelerin sanata elverişli egzotik güzellikleri ile de ilgilenmişlerdir
Parnasçılara göre şiirin temel amacı güzelliktir Bundan dolayı sanat için sanat görüşünü benimsemişlerdir
Düşünceye şekil ve söyleyiş güzelliğine önem vermişlerdir Ölçü ve kafiye önemlidir Kelime seçimine sıralanışına ve bununla sağlanan ahenge büyük önem verilmiştir Bu bakımdan mısraın özünde bir duygu aranmamıştır
Tarihi olaylar kişiler uygarlık ve kültürler şiire konu edilmiştir Kendi tarihlerindeki üstün dönemlere ve yükselişlere özlem duymuşlardır
Yunan Lâtin kültür ve mitolojisine geri dönülmüştür
Önemli temsilcileri
Th Gatier Lisle S Prudhomme François Coppe Banville Heredia
Türk edebiyatında
Tevfik Fikret Cenap Şahabettin Yahya Kemal