Klasisizm Ve Edebiyat Nedir?

Klasisizm ve Edebiyat Nedir?

KLASİSİZM
17 yüzyılda Fransa’da ortaya çıkan bir akımdır BOILEAU bu akımın kurucusu olarak kabul edilir Klasikler Eski Yunan ve Latin edebiyatını bilgi ve esin kaynağı olarak benimsemişlerdir Temel olarak şu ilkelere dayanır:
Sanat “insan tabiatına” önem vermeli ona sevgi ve saygı duymalıdır Klasik bir eser “akıl” ve “sağduyu”ya dayanmalıdır Eser “dil” “anlatım” ve “şekil” de en olguna varmaya çalışmalıdır
Klasikler insanların her zaman her yerde her toplumda aynı duygu ve düşüncede olduklarını kabul ederler Onun için eserlerinde değişmez tipler yaratırlar Klasisizmde fiziksel ve sosyal çevre önemli değildir; çünkü bunlar değişkendir
Bu akımda sanatta mükemmeli bulmak esastır Mükemmeli bulmak ise konunun seçilişinde değil onun ele alınıp anlatılışındadır Onun için anadili en güzel biçimde kullanmak da esas olmalıdır Böylece klasikler günlük konuşma dilinden farklı kitabi bir dil kullanmışlardır
Sanatta sıkı kuralların bulunması ve sanatçıların bunlara uyması gerektiğine inanan klasikler “üç birlik” kuralının doğmasına neden olmuşlardır (Yer zaman ve eylem birliği)
Eserlerinin kahramanlarını hep soylu tabakadan seçen klasikler eserlerinde kaba ve çirkin sözlere de yer vermezler “Ahlaka uygunluk” ilkesine sıkı sıkıya bağlıdırlar
Yapıtlarının etkileyici olmasını hoşa gitmesini tarih biliminden ayrılabilmesini ve din dışı konulara eğilmesini temel ilke olarak kabul etmişlerdir
Edebiyat türü olarak daha çok tiyatroyu tiyatro türü olarak da trajedi ve komediyi benimsemişlerdir
Başlıca temsilcileri:
Boileau (şiir)
La Fontaine (fabl)
Racine Corneille (trajedi)
Moliere (komedi)
Madame de La Fayette (roman)
La Bruyere (karakterleriyle)
Bossuet (hitabet)
“Klasisizm geçici rağbeti değil sürekli rağbeti arar” Andre Gide
TÜRK EDEBİYATINDA KLASİSİZM
Türk edebiyatı Batı’ya açıldığında klasisizm dönemini tamamlamıştır Bu nedenle edebiyatımızda klasisizmin önemli bir etkisi olmamıştır
Şinasi’nin “Şair Evlenmesi”adlı komedisi La Fontaine’den yaptığı çeviriler ve Ahmet Vefik Paşa’nın Moliere’den çevirileri bu anlayışın ürünleri olarak sıralanabilir