Van Velde

Van Velde

Orta halli bir ailenin çocuğu olan Abraham (Bram denir) van Velde sanat alanında kendi kendini yetiştirdi 1922'de Bremen yakınlarındaki küçük bir Alman kenti olan Worpswede'de kaldı; bir sanatçılar topluluğunu ba­rındıran bu kentte üslubu doğalcılık­tan anlatımcılığa doğru bir evrim ge­çirdi Kendisini yalnızca sanatına vermek isteyen ve Matisse'in yapıtların­dan büyük ölçüde etkilenen Bram van Velde, 1924te Paris'e yerleşti ve ora­da 1927'den 1935'e kadar bir Kadın Büstleri ve Natürmortlar dizisi ger­çekleştirdi; sanatçının bu yapıtların­da, resmin geleneksel göz yanıltmacalarının (hacimlerin belirginleştirilmesi, perspektifler, vb) biçimlerin düz­leşmesi, yassılaşması yararına yok ol­duğu görülür 1939-1940 yıllarında gerçekleştirmiş olduğu yapıtlarda nesneye yönelik her türlü belirgin gönderge ortadan kalkmıştır Yoksulluk çeken sanatçı, işgal nedeniyle ruhsal ve mali durumu kötüye gittiğinden, sa­vaş sırasında resim yapmaktan vaz­geçti 1945'ten başlayarak yağlıboya­ları, guvaşları ve taşbasmaları (ilk taşbasması 1923 tarihini taşır), akan ya da akıcı biçimlerden hareketle bir dil oluşturmaya yöneldi; sonunda, or­ganik olarak birbiri içine geçen ve bi­nişen bu biçimler, giderek tümüyle so­yut bir uzamın sınırlarım belirleyen bir konturlar akısı haline geldi Van Velde'nin resmi, en iyi arkadaşı olan Samuel Beckett'e göre, bilinçli olarak anlamsız ve coşkusuz kılınmış bir şey­dir Gerçekte Vn Velde’nin sanatı yaşam, ölüm gibi biyolojik korku üstü­ne, yalnızlık üstüne bir Beckett düşün­cesinin resim alanındaki kopyasıdır Van Velde'nin sanatı, çok geç bir ta­rihte, modernliğin doruk noktaların­dan biri olarak kabul edilmiştir (1970,Modern Sanatlar Ulusal Müzesi'ndeki sergi; 1973 Saint-Paul-de-Vence'taki Fondation Maeght'ta ret-Fospekiif sergi) Ama sanatçı en güzel yapıtlarını, sürekli acı çektiği ileri yaşlarında gerçekleştirmiştir