Adam Mickiewicz Ölümü

Ölümü
1885 yılında İstanbul'da kolera kol geziyordu Şair, koleralı hastalara, geçmiş olsun ziyaretinde bulundu Oradan aldığı Kolera mikrobuyla, 10 gün içerisinde, kötüleşti Hastalığının kolera olduğunu ve bu hastalıktan kurtuluş bulunmadığını biliyordu Bir ülkü uğrunda, Türkiye'ye gelmiş bulunan şairin-bile bile ölüme giderken-başucundan ayrılmayan vefalı arkadaşı ve Türk ordusunda büyük hizmetleri bulunan Polonyalı Iskender Paşa'ya şöylediği son sözler, şu oldu:
"Istanbul'da, koleradan öleceğimi bilseydim, yine buraya gelirdim Çünkü bu benim görevimdi Ben, Fransa'da bir ilim akademisinin umumi katibi olmaktansa, bir Türk taburunun katibi olmayı tercih ederim"
Ölürken de belirttiği gibi, Mickiewicz'in Fransa'daki son şerefli görevi, ilim akademisi umumi katipliğiydi Fakat Türk ordusunda bir katip olarak çalışmayı, Fransa'daki ilmi görevinin üstünde görüyordu
26 Kasım 1855 günü Şair Pera'da (bugünkü Beyoğlu) vefat etmiştir Şehrin kenarındaki bu karanlık oda Şairin binbir güçlükte dolu hayatını simgelemektedir
Adam Mickiewicz'in ölümü çok soğuk ve kapalı bir güne rastlar Şair'in arkadaşı olan Tarih Yazarı TT Jez'in cenaze törenini tasvir eden yazısından anlaşıldığına göre, gurbette ölen bu Hürriyet Şair'i için, Istanbul'da çok sessiz bir tören yapılır Bu töreni siyahlar giymiş müslümanlar, Mollalar da hüzünlü çehrelerle izlerler Şair'in oda arkadaşı bu hazin cenaze törenini şöyle anlatıyor:
"Beyoğlu'nun çamurlu yolları arasında, bir çift öküzün çektiği, sade bir tabut vardı Polonyalılar'dan başka, kimse yok sanıyordum Yanılmış olduğumuzu biraz sonra anladık Arkamızda, sokağı kaplamış, başlarına siyahlar sarmış, sel gibi bir kalabalık akıyordu Cenaze alayında, her ulusu temsil eden kişiler vardı Sırplar, Dalmaçyalılar, Karadağlılar, Arnavutlar, Italyanlar, özellikle Bulgarlar çoğunluktaydı Ölenin şahsında, Slav şairin dehasına duydukları saygıyı böylece gösterdiler"
Adam Mickiewicz'in çıkartılan iç organları, bugün sessiz bir ev olarak duran, binanın bodrumuna gömüldü O zamanki usule göre, tahnit edilen cesedi, Fransa'nın Türkiye'deki elçiliği vasıtasıyla Paris'e gönderildi Çünkü şair, her yerde III Napolyon'un misafiri sayılıyordu Mickiewicz'in cesedi Paris'teki Madlen Kilisesi'nde yapılan hüzünlü bir merasimden sonra, oracıkta toprağa verildi 1890 yılında da Paris'teki mezarı açılarak, kemiklerinin bakiyesi Polonya'ya gönderildi Krakow'da bulunan Wawel Kraliyet Şatosu Kilisesinin mezarlığına gömüldü Bu suretle, Şair'in bugün, Istanbul'da, Paris'te ve Polonya'da olmak üzere üç ayrı yerde, hatırası yaşamaktadır
Adam Mickiewicz'in ölümünden sonra Kalenci Kulluk sokağındaki bu bina Istanbul'a gelenler veya Istanbul'da devamlı oturan Polonyalılar tarafından sık sık ziyaret edilmektedir 1861 yılında Şairin oğlu Wladyslaw da burayı ziyaret etmiştir Öğrendiğimize göre sonra bu binada "Babamın son günlerini geçirmiş olduğu yeri görmeme izin vermiş çok anlayışlı müslüman bir aile oturuyordu" demiştir
1909 yılında Mickiewicz'in Istanbul'daki binasının önünde Kırım Savaşı'nda şehit olan Polonyalılar şerefine düzenlenen bir tören yapılmıştır İttihat ve Terraki Fırkası tören düzenleme komitesi başına geçmişti Meryem Ana Kilisesi'ndeki ayinden sonra Polonya ve Türk bayraklarıyla süslü kortej Mickiewicz binasına kadar gelmiştir Şairin binasının önünde yapılmış olan törenin programı, binanın sahibi olan Marcin Ratynski'nin açılış konuşması ve Ittihat ve Terraki Fırkası adına, Türk Milletinin Polonyalılara karşı çok sıcak duygular beslediğini ifade eden Seyfeddin Paşa'nın (Tadeusz Gasztowtt) konuşmasını kapsamıştır Törenin sonunda, müslüman geleneklere uygun olarak, Adam Mickiewicz şerefine kurban kesildi Bunu müteakip diğer konuşmalar yapılmış ve nihayette törene katılanlara şairin portreleri dağıtılmıştır

Kaynak : Wikipedia