Hayatın Kaynağı:Kolektif Beyin Diye Bir Şey Yoktur

Kolektif beyin diye bir şey yoktur Kolektif düşünce diye bir şey de yoktur Bir grup insanın vardığı anlaşma, ya bir uzlaşma, ödün verme sürecidir, ya da birçok bireysel düşüncelerin bir ortalamasıdır İkincil önem taşıyan bir şeydir Birincil eylem yani mantık yürütme süreci bir tek kişinin tek başına yapması gereken bir şeydir Yemekleri bir sürü insana paylaştırabiliriz Ama kolektif bir midede sindiremeyiz Hiç kimse kendi ciğerlerini, başkasının yerine solumak için kullanamaz Hiç kimse kendi beynini, başka birinin yerine düşünmek için de kullanamaz Vücudun ve ruhun bütün işlevleri bireysel ve özeldir Paylaşılamazlar ve devredilemezler


"" İyilik ve kötülük kutupları açısından, iki kavram sunulmuştur: Biri bencillik, öbürü de hayırseverliktir Bencilliğin anlamı başkalarını kendisi için feda etmek olarak tarif edilmiştir Hayırseverlik ise kendini başkaları için feda etmektir denmiştir Bu durumda insan her iki halde de diğer insanlara bağlanmış, kendisine iki acıdan birini çekmesi söylenmiştir Ya başkalarının uğruna kendisi acı çekecektir, ya da kendisi uğruna başkalarına acı çektirecektir Sonunda insanoğlunun kendi acılarından zevk alması gerektiği de söylenince, tuzak iyice kapatılmıştır İnsan artık mazoşizmi kendi ideali olarak kabul etmek zorunda kalmıştır, çünkü bunun karşısına ancak sadizm vardır İnsanoğluna oynanan en küstahça oyun bu olmuştur Bağımlılık ve acı çekme bu yolla hayatın temelleri haline getirilmiştir Seçenekler "kendini feda etmekle- tahakküm etme" arasında değildir Seçenekler "bağımsızlıkla- bağımlılık" arasındadır Yaratıcının kuralı ya da elden düşmecinin kuralıdır Bu temel bir sorundur Bir ölüm kalım sorunudur Yaratıcının kuralı, insanlığın var olmasını sağlayan mantıklı zihnin ihtiyaçları üzerine kurulmuştur Elden düşmecinin kuralı ise sağ kalmayı beceremeyecek insanların ihtiyaçlarına dayalıdır İnsanın bağımsız egosundan doğan her şey iyidir İnsanın insana bağımlılığından doğan her şey kötüdür Bencil kişi salt anlamda bakıldığında başkalarını feda eden kişi değildir Başkalarını herhangi bir şekilde kullanma ihtiyacının üstüne çıkmış kişidir Onun işlerliği, diğer insanların kanalıyla değildir Birincil anlamda onlarla ilgilenmemektedir Amacı da düşüncesi de arzuları da enerjisinin kaynağı da hep onların dışındadır Bir başka kişi için var olmakta değildir Kimseden de kendisi için var olmasını istememektedir İnsanlar arasında oluşabilecek tek kardeşlik, tek karşılıklı saygı bu yolla olabilir "Ayn Rand