Bir Bebeğin Yarım Kalmış Günlüğü

-
Bir Bebeğin Yarım Kalmış Günlüğünden! 5 Ekim: Bugün var
edildim Buradayım Varım Müthiş bir duygu bu Var olduğumu
henüz annem ve babam bilmiyorBir elma çekirdeğinden bile
küçüğüm Ama ne de olsa, ben benim Varım ya! Bu bana yetiyor
Henüz bedenim belli belirsiz, yüzüm yok ama, varlığımı ve
benliğimi hissedebiliyorum Bir kız olacağım ve baharda çiçekleri
seveceğim 19 Ekim: Biraz büyüdüm Kımıldamam mümkün değil
Annem henüz farkında değil ama onun kanıyla besleniyorum Kalbini
dolaşıp gelen sımsıcak kan bana geliyor Beni sevecek bir kalbin
kıpırtılarını şimdiden hissediyorum Annem beni çok sevecek
Annem için güzel bir sürpriz olacağım 23 Ekim: Hiç göremediğim
bir el ağzımı biçimlendirmeye başladı Dudaklarımda onun
dokunuşunu hissediyorum Bu "el"in dokunduğu yerler dudağım damağım
oluyor Düşünün bir yıl sonra bu elin dokunduğu yerde
tebessümler açacak, güleceğim Dudağımdan ve dilimden sözler
dökülecek Herhalde önce "Anne!" diyeceğim Anne duyuyor musun
beni? Seninle konuşacağım Sana güleceğim Kimilerine göre hâlâ
daha var değilmişim… Nasıl olur? Varım ve gülücükler sunacak
dudaklarım da olmak üzere ya… Hem sonra bir ekmek kırıntısı ne
kadar küçük olursa olsun yine ekmektir Öyle değil mi anneciğim?
Ah bir konuşabilsem! 27 Ekim: Bugün pek mutluyum İçimde tatlı
bir kıpırtı başladı Artık bir kalbim var Kalbim atmaya başladı
Hayatım boyunca böyle atıp duracak Sevgilerle dolduracağım
kalbimi Tıpkı anneminki gibi Annem bedeninde iki kalbin
birden atmaya başladığını bilseydi ne kadar sevinirdi! Duyuyor
musun anne? 2 Kasım: Her gün biraz daha büyüyorum Kollarım ve
bacaklarım da biçimlenmeye başladı Hele bir büyüsün kollarım bak
nasıl kucaklayacağım seni anneciğim Şu ayaklarım da tamamlansın
da, beraber çiçekli bahçemizde yürürüz Belki birlikte okula
gideriz 12 Kasım: Ah evet… Bunlar, bunlar ne kadar sevimli ve
küçük şeyler Aman Allah'ım parmaklarım da çıkmaya başladı
Bunlarla çiçek toplayacağım, annemin elini tutacağım, kalem
tutacağım Belki de güzel bir şiir yazacağım Anneciğim, orada
mısın? Ellerimi ellerinin arasına koymak için sabırsızlanıyorum>
20 Kasım: Oh, nihayet Annem doktora gitti Burada olduğumu
öğrendi Yaşasın! Doktor teyze özel bir cihazla gördü beni
Ultrason diyorlarmış Resmimi bile çekti Sevinmiyor musun
anneciğim? Seneye kalmaz kollarının arasında olacağım… 25
Kasım: Artık babam da burada olduğumu biliyor Fakat henüz kız
olduğumun farkında değiller Onlara sürpriz yapacağım 10
Aralık: Bugün yüzüm tamamlandı Artık iki güzel gözüm, bir küçük
burnum, dudaklarım ve yanağım var… Anneme benziyorum galiba…
13 Aralık: Artık çevreme bakabiliyorum Etrafım çok karanlık ama
olsun Yine de mutluyum Yaşıyorum ve varım Kısa bir süre sonra
gün ışığını görebileceğim, renkleri ve çiçekleri tanıyacağım
Rüyamda gördüm Dünyada gökkuşağı diye bir şey varmış Onu çok
merak ediyorum Anneciğim, babacığım sizin yüzünüzü de
göreceğim Tanışacağız… Mutlu olacağız Gülüşeceğiz 24
Aralık: Kulaklarım daha iyi duyuyor artık Anneciğim, senin
kalbinin seslerini duyuyorum Benim kalbimin atışlarını da sen
duyabiliyor musun? Hatta sesini bile tanıyabiliyorum Sesin ne
kadar tatlı… Hiç duymadığım bir şey bu… Güzel ve sağlıklı bir kız
olacağım Kollarında uyuyacağım, yüzüne bakacağım, o tatlı sesini
dinleyeceğim Benim için ninni de söyleyecek misin anneciğim? Sen
de beni özlüyorsundur mutlaka… Beni koklayacaksın Çok
seveceksin, değil mi? 28 Aralık: Anne burada bir şeyler oluyor
Doktor abla neden mutsuz bakıyor böyle Sen acı çekiyor
gibisin Kalp seslerin değişti Sustun Benimle niye
konuşmuyorsun anne? Anne… Anne… Anneciğim… Yüzümde soğuk bir şey
hissediyorum Anne, yüzümü parçalıyorlar Anne bir şeyler yap…
Anne… Kolumu çekiyorlar anne… Canım yanıyor anne Anne…
Ayaklarımı parçalıyor bu şey anne Beni sana bağlayan damarı
kopardılar anne… Anne kalbimi parçalıyorlar… Anneciğim… Anne…
Anne… An… Ah! Kürtajınız tamamlandı hanımefendi Geçmiş
olsun!