Bazen İnsan, İstemeden, Bilmeden Hayatında En Deger Verdigi Kisiyi Kırar.

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-13-2012

Bazen insan, istemeden, bilmeden hayatında en deger verdigi kisiyi kırar

Bazen insan, istemeden, bilmeden hayatında en değer verdigi kisiyi kırar

Bilirsiniz

Pismanlığı fayda etmez

Geriye dönemez

Acı verir

İci acır

Kırmıstır, kırılmıstır

Göze alamayacağı sey yok zannettiği bir dostlugu, bir sevgiyi belki bir birlikteliği parcalamıstır

Güzelim cin vazosu kırılmıstır

Yapıstırırsın su sızdıracağını bile bile,
Bakmaya kıyamadıgın, artık yaralıdır

Aglamak istersin, aglayamazsın,
Bilsen gözyagların bir seyleri tamir edecek, belki de seller akıtırsın, ama gözyasları iyi bir yapıskan değildir, bu yüzden o yaslar icinde erir gider

Kalbin acır, ama elinden bir sey gelmez

Yalvarırsın günlerce, belki de düne kadar varlıgını bile reddettigin yada sonsuz inandığın Allah'a, bir sans, ne olur bir sans daha diye

Sevdiginin bir gülüsüne, bir nidasına, sana taktıgı bir sıfata yerlere kapanmaya hazırsındır

Oysa o sessiz kalır

Sessizligi üstelik sessiz bir sessizlik değildir

Konusur seninle, sohbet eder, seni, yaşamı paylasır

Ama sessizdir iste

Anlarsın

Uzaktır, uzaklasmıstır

Geri getiremezsin

Dokunamazsın

Bir mucize beklersin

Bir adım, bir gülüs, bir sıcaklık, tıpkı eskiden kalan ama eskimeyen bir yakınlık

Ve eger içindeki çocuğu öldürmemissen, belki o mucize gerceklesiverir

Kırılgan ama eskisinden daha saglam, yeni bir baslangıc yaparsın

(Kimsenin kimseyi kırmaması ama kırarsa da yeni ve daha saglam birliktelikleri basarması dilegiyle)

Konu Araçları	Bu Konuda Ara
Yazıcı Çıktısını Göster Sayfayı E-posta ile Yolla	Bu Konuda Ara: Gelişmiş Arama
Görünüm Modları

08-13-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Bazen İnsan, İstemeden, Bilmeden Hayatında En Deger Verdigi Kisiyi Kırar. Bazen insan, istemeden, bilmeden hayatında en deger verdigi kisiyi kırar Bazen insan, istemeden, bilmeden hayatında en değer verdigi kisiyi kırar Bilirsiniz Pismanlığı fayda etmez Geriye dönemez Acı verir İci acır Kırmıstır, kırılmıstır Göze alamayacağı sey yok zannettiği bir dostlugu, bir sevgiyi belki bir birlikteliği parcalamıstır Güzelim cin vazosu kırılmıstır Yapıstırırsın su sızdıracağını bile bile, Bakmaya kıyamadıgın, artık yaralıdır Aglamak istersin, aglayamazsın, Bilsen gözyagların bir seyleri tamir edecek, belki de seller akıtırsın, ama gözyasları iyi bir yapıskan değildir, bu yüzden o yaslar icinde erir gider Kalbin acır, ama elinden bir sey gelmez Yalvarırsın günlerce, belki de düne kadar varlıgını bile reddettigin yada sonsuz inandığın Allah'a, bir sans, ne olur bir sans daha diye Sevdiginin bir gülüsüne, bir nidasına, sana taktıgı bir sıfata yerlere kapanmaya hazırsındır Oysa o sessiz kalır Sessizligi üstelik sessiz bir sessizlik değildir Konusur seninle, sohbet eder, seni, yaşamı paylasır Ama sessizdir iste Anlarsın Uzaktır, uzaklasmıstır Geri getiremezsin Dokunamazsın Bir mucize beklersin Bir adım, bir gülüs, bir sıcaklık, tıpkı eskiden kalan ama eskimeyen bir yakınlık Ve eger içindeki çocuğu öldürmemissen, belki o mucize gerceklesiverir Kırılgan ama eskisinden daha saglam, yeni bir baslangıc yaparsın (Kimsenin kimseyi kırmaması ama kırarsa da yeni ve daha saglam birliktelikleri basarması dilegiyle)