&Quot;İmân&Quot; Nîmetinin Kiymeti

İMÂN" NÎMETİNİN KIYMETİ


İmâm-ı Rabbânî “kuddise sirruh”




LÂ İLÂHE İLLALLAH




Bu zât, her sohbetinde “Îmân”dan bahsederdi


“Bir insanın şerefi, îmândan gelir” derdi




Onun nasîhatini dinliyen talebeler,


(Mü’min nasıl olmalı?) diye suâl ettiler




Buyurdu: ( O, Allahtan korkup, benzi sararır


Kaçınır her günâhtan, emirlere sarılır




Düşünür, mahşer günü verecek hesâbını


Titrer, hâtırladıkça “Cehennem azâbı”nı




İşlemiş bulunduğu günâhlar sebebiyle,


Ayıplar kendisini, uğraşır nefsi ile




İşlediği günâhlar, üzer ki öyle onu,


Göremez başkasının ayıp ve kusûrunu




O, öyle kimsedir ki, elinden ve dilinden,


Yanında bulunanlar, zarar görmez katiyyen)




Yine bir sohbetinde buyurdu: (Bir insana,


Önce lâzım olan şey, ermektir “Tam îmân”a




Yâni îtikadını, îmânını düzeltmek,


Her şeyden daha önce lâzımdır insana pek




“Ehli sünnet” denilen islâm âlimlerinin,


Bildirdikleri gibi bir “Îmân” lâzım ilkin




“Doğru îmân” olmadan, insana, âhirette,


Cehennemden kurtuluş, mümkün olmaz elbette




Hak teâlâ bizlere, eyledi lütf-u ihsân


Onun ihsânı ile biz Ona ettik îmân




“Lütfu” ile değil de, “Adâleti”yle eğer,


Muâmele etseydi, mahvolurduk hep bizler)




Bir gün de buyurdu ki: (Lâ ilâhe illallah


Bu “Tevhîd” hürmetine, affolur nice günâh




Her kim bu “Kelime”ye inanırsa gönülden,


“Îmân”ın bir zerresi verilir ona hemen




O kimse, kalbindeki zerre kadar o “îmân”,


Sâyesinde, kurtulur cehennem azâbından




Bu ümmetin günâhı çok olsa da, ve lâkin,


Affı ve mağfireti “Sonsuz”dur Rabbimizin




Zîrâ O, doksandokuz rahmet hazînesini,


Bu günâhkâr ümmete ayırmıştır hepsini




Zîrâ bir hadîsinde buyurdu ki o Server:


(Lâ ilâhe illallah diyen, cennete girer)




Bâzıları derler ki düşüp büyük gaflete:


(İnsan, bir kelimeyle nasıl girer cennete?)




Halbuki bu câhiller, bilmez ki şunu daha,


“Kelime-i tevhîd”i söyleyince bir defâ,




Dünyâda mevcûd olan bilcümle kâfirleri,


Affedip de, cennete koysalar, vardır yeri




Bu “Büyük kelime”nin bereketini, eğer,


Bilcümle mahlûkâtın herbirine bölseler,




Bir güne mahsus değil, tâ kıyâmete kadar,


Hepsine kâfî gelip, doyurur, hem de artar)