Kerâmetler Menbaı Muhammed Fergal

Kerâmetler menbaı Muhammed Fergal

Muhammed Ahmed Fergal, evliyânın büyüklerindendir 860 (m 1456) senesinde, Mısır’ın güneyindeki Sa’îd şehrinde vefât etti Ebî Tîc’deki dergâhında defnedildi Bu mübarek zat, kerâmetleriyle meşhurdur RÂHİB MÜSLÜMAN OLDU
Bir defasında şeyh-ül-İslâm İbn-i Hacer Mısır’a geldi Bu arada bir mesele sebebiyle Muhammed Fergal’e uğradı İçinden; “Allahü teâlâ, ilim tahsilinde bulunmamış birine evliyâlık vermez Verecek olsa, ilim de ihsân eder” şeklinde bazı şeyler geçti O esnada, bu düşünceler Muhammed Fergal’e malûm olup; “Ey efendi, olduğunuz yerde kalınız!” buyurup, onu tutup kuvvetli bir şekilde sarstı ve; “Allahü teâlâ, beni ihsânı ile velî olarak seçti ve ilim de nasîb etti” buyurdu
Bir gün Muhammed Fergal’in huzûruna Hıristiyan râhiblerinden biri geldi O anda canı kavun istedi Kavun-karpuz mevsimi de değildi Muhammed Fergal, kerâmet olarak bir kavun getirdi ve o kişi derhâl Müslüman oldu
Hıristiyan bir kadının çocuğu hasta oldu Bu kadının Muhammad Fergal’e hüsn-i zannı olup, onun büyüklüğüne inanırdı Çocuğum hastalıktan kurtulursa, Muhammed Fergal’e bir halı vermeyi adadım dedi Muhammed Fergal’e, bu kadının niyeti ve bütün yaptıkları ma’lûm oldu Buyurdu ki: “Şimdi halının yününü hazırladılar Yünü büktüler (eğirdiler) ve dokumaya başladılar Bitirdiler Vermek üzere yola çıktılar Şu ânda falan yere getirdiler Şimdi de kapının önünde, biriniz çıkıp alsın” Dışarı çıkıp baktıklarında, halıyı kapının önünde buldular Muhammed Fergal, halıyı getireni çağırtıp, ağırlayıp hediyeler verdi “Yum gözünü” buyurdu O kişi, kendini bir ânda memleketinde buldu

“EVLİYÂ TASARRUF SAHİBİDİR!”
Birisi Muhammed Fergal’in yanına geldi ve Kur’ân-ı kerîm okumaya başladı Bir aralık yanıldı Fergal’den başka kimse yanlışını fark etmedi ve; “Yanıldın” buyurdu O kişi; “Sen hafız değilsin, benim yanıldığımı nasıl anladın” dedi Muhammed Fergal de; “Semâya yükselen bir nûr görüyordum Birden kesildi İki nûr arasında bir ayrılma oldu İşte o zaman yanıldığını anladım” buyurdu
Bu mübarek zat, vefat ederken buyurdu ki:
“Evliyâ tasarruf sahibidir Her kimin bir hâceti olursa, kabrime gelsin, yüzüme karşı dursun, arzusunu bana söylesin Allahü teâlânın izniyle onun hâcetini gideririm”