Güneydoğu Anadolu Projesi

Güneydoğu Anadolu Projesi
1930 yılından itibaren Fırat Nehri sularının değerlendirilmesi amacıyla çalışmalar başlatıldı İlk önce sulama ve enerji üretimi amacıyla ırmak üzerinde Keban Barajı yapıldı 1971 yılında Fırat ve Dicle ırmaklarını da içine alan proje geliştirilmeye başlandı 1976 yılında uygulama aşamasına geçildi






Güneydoğu Anadolu Projesi adını alan bu projeye kısaca GAP denilmektedir GAP, 13 büyük projeden oluşmaktadır Bu projeye göre, 15 baraj, 18 hidroelektrik santrali yapılması tasarlandı Bu proje kapsamında olan iller, Siirt, Mardin, Diyarbakır, Şanlı Urfa, Gazi Antep ve Adıyaman’dır Bu proje tamamlandığında, Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nin sulama ve enerji ihtiyacının karşılanması plânlanmaktadır GAP sonunda bu bölgenin ekonomik, toplumsal ve kültürel açıdan gelişmesi beklenmektedir Günümüzde Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde bulunan toprakların 40 bin hektarlık bir alanı sulanabilmektedir Bu proje sonunda bu alanın 180 bin hektarlık bir alana yükselmesi beklenmektedir


Günümüzde üretilen hidroelektrik enerji miktarı yaklaşık olarak, 14 milyar kilovat/saattir Bu miktarın 22 milyar kilovat/saate çıkması beklenmektedir GAP kapsamında yapılması tasarlanan Karakaya Barajı ile Atatürk Barajı’nın yapımı tamamlanmıştır Atatürk Barajı, GAP kapsamındaki en büyük tesistir


Atatürk Baraj sularının Harran Ovası’na taşınabilmesi için yapılan tünellerin inşası devam etmektedir Bu tüneller bittiğinde, dünyanın en uzun sulama tüneli olacaktır
GAP gerçekleştiğinde, tarım alanında çok büyük artışlar olacağı düşünülmektedir Özellikle, pamuk, tahıl, baklagiller, şeker pancarı, Antep fıstığı başta olmak üzere meyve ve sebze yetiştiriciliğinde çok büyük artışlar beklenmektedir


GAP kapsamındaki projelerin 30 yılda bitmesi tasarlanmaktadır Bu proje için 6 milyar dolar harcanması gerekmektedir Bu proje bittiği zaman Türkiye ekonomisine yaklaşık olarak 1,6 trilyon Türk lirası katkıda bulunacaktır