Mevlana Dan -Şehvet Ateşe Benzer

Mevlana dan -Şehvet ateşe benzer
Şehvet ateşe benzer


Şunu da bil ki ateş, asıl şehvet ateşidir; suçun, kabahatin temeli, o ateş üstüne atılmıştır


Dıştaki ateş, suyla söner; fakat şehvet ateşi, parladıkça parlar; adamın yüzünün suyunu yerlere döker


Şehvet ateşi suyla yatışmaz; çünkü azap etmek bakımından cehennem huyu vardır onda


Şehvet ateşine ne çâre var? Din ışığı, sizin ışığınız, kâfirlerin ateşini söndürür


Bu ateşi ne söndürür? İlâhî ışık İbrahim'in ışığına usta tut da;


Nemrud'a benzeyen nefsinin ateşinden, şu ödağacına benzeyen bedenin kurtulsun


Ateşe benzeyen şehvet, yanıp durdukça eksilmez; o, ona, dileğini vermemekle eksilir


Bir ateşe odun attıkça hiç söner mi? Hiç odunu yakmaz mı?


Fakat odun atmazsan ateş söner; çünkü bu çekinmek, ateşe su serper


Gönüllerin çekinmesinden allık sürünen güzel yüz, hiç ateşle kararır mı?


Ne mutlu o kişiye ki gençlik çağını ganimet bilir de borcunu öder


Gücü-kuvveti varken, vücudu sağ ve esenken, yüreğinde de, bedeninde de güç-kuvvet varken başarır bunu


O gençlik, yem yeşil, ter ü taze bir bağa benzer; esirgemeden yapraklar, meyvalar verir


Genç adamın kuvvet, şehvet kaynakları akar-durur; Bil ki bu sular, yeryüzüne benzeyen bedeni, yemyeşil eder


Ev yapılmış, döşenip dayanmış; tavanı iyiden-iyiye yüksek Dört duvarı sağlam, değiştirmeye, onarmaya hacet yok


Ne mutlu ihtiyarlık günleri gelip çatmadan, boynunu, hurmalıktan bir iple bağlamadan bu işi başarana


Kocalıkta toprak çoraklaşır, akar dökülür O çorak toprak, asla güzel bitki bitirmez


Güç suyu, şehvet suyu kesilmiş Kendisine de faydası yok, başkalarına da


Kaşlar, eğer kuskunu gibi aşağı düşmüş; göz sulanmış, kararmış


Yüz, buruşuklardan kertenkele sırtına dönmüş Söz söyleyemez, tad alamaz olmuş; dişler kesmez olmuş-git-miş


Gün akşam olmuş; leş gibi beden topallayıp kalmış; yol da uzun İş yeri yıkılmış, iş güç yıkılıp yatmış


Kötü huyların kökleri sağlamlaşmış; onları sökecek güç-kuvvet azalmış gitmiş