Dayan Yüreğim Bu Da Geçecek

Daha nerede durup nerede terkedeceğimize karar veremezken Neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmezken


Hayatı yaşamaya değer kılan duyguların yokluğu hissedilir oldu yüreklerde


Gönül duymazken dinlemezken, göz görmezken Ama gönül görürken Hayat daha mı anlamlıydı?


Başımıza neler gelecek daha Neleri sığdıracağız şu kısacık hayata Bir anda olacak her şey Mutluluğu bir yana, başa gelince cefası çekilen dostu özlüyor yürek Sevgiyi özlüyor Yalanı aslına tercih edemiyor ya, hep onu arıyor Sımsıkı sarıldığı yalnızlığının himayesinde yetişiyor; kendisini hayata yalnızlığıyla hazırlıyor Hayatın akıp gittiğini farketse, yıkılacak Yok o istemiyor bunu bilmeyi Yaşamaya başlamak için özleminin bitmesini bekliyor Ne yaşayacaksa o dostla olsun, hayatının anlamı o olsun Daha neler neler istiyor yürek bir zaman sonra her şey bitecek, hiçbir şey başlamadan bitecek her şey Oysa o kadar çok şey yaşanmış olacak ki O da farkedecek sonunda ya çok geç olacak Yaşadığı hayal kırıklığını isimlendirmek için kelime bulamadığında, bildiklerinin kaderiyle uyuşmadığını anlayacak Hak verecek tüm gönüllere Ama bulana dek arayacak, az şey bulmayacak Bulduklarını birbirine eklediğinde hep bir şeylerin eksik kaldığını görünce anlayacak her şeyi tam anlamıyla elde edemeyeceğini Yaşadıkça öğrenecek


Kaybedeceği korkusu değil ondaki, kazanamayacağı düşüncesi Kaybetme şansı olsa kendini iyi hissedebilecek belki bir parça Ama hiç kazanamadı ki ne kaybedecek! Mahkumdu o belki de kaybetmeye, her zaman olmasa da çoğu zaman Hayat ne kadar yaşamaya değerse de daha azına layık gördüğü için mi kendine bunca eziyeti?


Suskun yüreğim benim Kimse arkasına dönüp bakmazken, kimse senin neler yaşadığını anlayamazken Ve tüm yaşananları senden başka kimsenin aynıyla yaşayacağından emin olamazken Var mı içine kapanıp ağlamak? Susma yüreğim Bak akıp gidiyor hayat Yaşamak sevmekse sen yaşa yaşanabileceklerin en iyisini, özlemekse yaşamak sen en çok özleyen ol


Hayatın anlamını yalnızlığa vurulan darbede bir dost arayarak bulmaya çalışmaksa kader Kader bizim yapabildiklerimizse Kalk yüreğim, sen elinden geleni yap Gerisi senden sorulmaz, merak etme


Değil mi ki O her şeyin asıl sahibi Ve tüm sevgilerin


Dayan yüreğim, bu da geçecek
--------------------
Siz ne düşünüyorsunuz Arkadaşlar ?Kaybetme korkusu değil de kazanamama,sahip olmama korkusu asıl korku olabilirmi

Kaybedeceği korkusu değil ondaki, kazanamayacağı düşüncesi Kaybetme şansı olsa kendini iyi hissedebilecek belki bir parça Ama hiç kazanamadı ki ne kaybedecek! Mahkumdu o belki de kaybetmeye, her zaman olmasa da çoğu zaman Hayat ne kadar yaşamaya değerse de daha azına layık gördüğü için mi kendine bunca eziyeti?

Suskun yüreğim benim Kimse arkasına dönüp bakmazken, kimse senin neler yaşadığını anlayamazken Ve tüm yaşananları senden başka kimsenin aynıyla yaşayacağından emin olamazken Var mı içine kapanıp ağlamak? Susma yüreğim Bak akıp gidiyor hayat Yaşamak sevmekse sen yaşa yaşanabileceklerin en iyisini, özlemekse yaşamak sen en çok özleyen ol



elbette kimse kimsenin yüreğinde ne fırtınalar koptuğunu bilmez görmez ve anlayamazçünkü yüreklerde kopan fırtınaların sadece küçücük dalgası yansır insanın yüzüne yaşantısına içerde volkanlar patlarkenyanardağlar alevini yüreğine boşaltırkendışarıya sadece küçücük kıvılcımları akaryürek herşeyi içinde saklar acısını sevincinihüznünü




Siz ne düşünüyorsunuz Arkadaşlar ?Kaybetme korkusu değil de kazanamama,sahip olmama korkusu asıl korku olabilirmi




arkadaşım sonuçta hepsi aynı değil mi kaybetmek değil mi isim farklı olunca sonuç mu değişecek?? yoksa insan sadece ufak kelime oyunları ile kendini mi kandıracak??

Kaybetme korkusu oldugu icin kaybetmiyormuyuz zaten Karsindakine nekadar deger yuklersen okadar cok kendinden emin oluyor Bizde ona alistikca korkular sariyor etrafimizi Hadi birgun giderse? hadi baskasini severse? bunlar korkularimiz ki onlari rahat birakabilseydik birazcik özgurlesebilseydik ozaman korktuklarimiz belkide basimiza gelenler olmicakti Birseyi nekadar cok esirgersen onu kaybetmeye mahkumsun

lakito Nickli Üyeden Alıntı

Kaybetme korkusu oldugu icin kaybetmiyormuyuz zaten Karsindakine nekadar deger yuklersen okadar cok kendinden emin oluyor Bizde ona alistikca korkular sariyor etrafimizi Hadi birgun giderse? hadi baskasini severse? bunlar korkularimiz ki onlari rahat birakabilseydik birazcik özgurlesebilseydik ozaman korktuklarimiz belkide basimiza gelenler olmicakti Birseyi nekadar cok esirgersen onu kaybetmeye mahkumsun



o zamaan "korku = değer" diyebilir miyiz??
yani verdiğimiz değer ölçüsünde korkunun ebatı büyümekte ya da küçülmekte mi??

kazanmak için yoğun bi çaba içine giren bizler kaybetmeyi kabullenemiyoruz kazanmayı kendimize yakıştırıyorken kaybetmenin yakıştırılmamış halini sevemiyoruz kim sevebilirki kaybetmeyi gelişlere kabul derken gidişlere isyanlar içine giriyoruz sakındığın göze çöp batar diye boşunamı demiş acaba büyüklerimiz bi aşkı ne kadar sakınırsan ne kadar korkarsan biteceğinden zarar geliceğinden işte o aşk mutlaka yara alır bu zamanda insan kendini kaybetmekten korkarken elinde olanları kaybetmekten nasıl korkmasınki hangi kaybedişe isyan edemezki bu yüzden insan sokaklarda yürüken insanların yüzündeki o hayatlar vuruyr birden yüzüme herkesin ayrı bir hikayesi herkesin ayrı bi dramı var kimse diyemezki ben buyum ben böyleyim herkes sahte gülümseyişlerle yaşıyor yaşamak zorundayızisterizki herkes bizi güçlü sağlam dimdik sansın içimzdeki fırtınaları kimse görmesin isteriz sanırızki korktuğumuzu bilirlerse bilindiği için belkide kaybedeceğiz elimizdekileri dışardan kale gibi duran biz insanların oysaki ruhunda ne savaşlar olur ne aşklar vurulur ne dertler yağar tepemizede yinede gülümseriz hayata yüreğim dayan buda geçicek dedikçe sanki daha çok acı çeker hale geliriz fark etmedengeçer geçer buda geçer neler neler geçmediki dedikçe dahada yeniliriz sanki acılara ama sonra yine sirkelenir direnmeye çalışırız bazen ızdırap veren acılardan uzaklaşmamız gerekirken isyan eder hayır hayır acılarımla savaşmalıyım onu kaybedemem yenilemem kendime yenilmişliği yakıştıramam deriz

ve işte o yenilmişliği yakıştıramadığım ve yakıştıramadığımz anlardan birinde buraya geldik sanırım hepimiz

bildiğim bişey varki buda geçer dedikçe geçmiyor sanki
gözlerimizden düşen damlaları durdurmak yerine akıtmak bi çareymiş gibi geliyor belkide


belki biraz uzaklaştım konudan ama yüreğim dayan diyince o kadar çok konu çıkıyorki yazmadan edemedim

korku = sevgi nekadar cok seversen okadar cok baglanirsin onu vazgecilmez görurusun gözunde evet korku= deger de diyebiliriz aslinda yani bence cok seven cok baglanir ve kaybetme korkusuda ortaya cikar korku guvensizlikde deniyor bu kendine guvensizlikle esit degildir diye dusunuyorum karsindakine guvenlede kaynakli olabiliyor
--------------------

dertli Nickli Üyeden Alıntı

kazanmak için yoğun bi çaba içine giren bizler kaybetmeyi kabullenemiyoruz kazanmayı kendimize yakıştırıyorken kaybetmenin yakıştırılmamış halini sevemiyoruz kim sevebilirki kaybetmeyi gelişlere kabul derken gidişlere isyanlar içine giriyoruz sakındığın göze çöp batar diye boşunamı demiş acaba büyüklerimiz bi aşkı ne kadar sakınırsan ne kadar korkarsan biteceğinden zarar geliceğinden işte o aşk mutlaka yara alır bu zamanda insan kendini kaybetmekten korkarken elinde olanları kaybetmekten nasıl korkmasınki hangi kaybedişe isyan edemezki bu yüzden insan sokaklarda yürüken insanların yüzündeki o hayatlar vuruyr birden yüzüme herkesin ayrı bir hikayesi herkesin ayrı bi dramı var kimse diyemezki ben buyum ben böyleyim herkes sahte gülümseyişlerle yaşıyor yaşamak zorundayızisterizki herkes bizi güçlü sağlam dimdik sansın içimzdeki fırtınaları kimse görmesin isteriz sanırızki korktuğumuzu bilirlerse bilindiği için belkide kaybedeceğiz elimizdekileri dışardan kale gibi duran biz insanların oysaki ruhunda ne savaşlar olur ne aşklar vurulur ne dertler yağar tepemizede yinede gülümseriz hayata yüreğim dayan buda geçicek dedikçe sanki daha çok acı çeker hale geliriz fark etmedengeçer geçer buda geçer neler neler geçmediki dedikçe dahada yeniliriz sanki acılara ama sonra yine sirkelenir direnmeye çalışırız bazen ızdırap veren acılardan uzaklaşmamız gerekirken isyan eder hayır hayır acılarımla savaşmalıyım onu kaybedemem yenilemem kendime yenilmişliği yakıştıramam deriz

ve işte o yenilmişliği yakıştıramadığım ve yakıştıramadığımz anlardan birinde buraya geldik sanırım hepimiz

bildiğim bişey varki buda geçer dedikçe geçmiyor sanki
gözlerimizden düşen damlaları durdurmak yerine akıtmak bi çareymiş gibi geliyor belkide


belki biraz uzaklaştım konudan ama yüreğim dayan diyince o kadar çok konu çıkıyorki yazmadan edemedim




cok guzel yazmissin söylemek istediklerim birazda olsa bunlardi aslinda
dayan dedikce yureginin accimasi normaldir cunki dayanmak zor olan aci veren birsey icin surekli söylenir bunu irdelememeyi dene bakalim belkide yureginin acisi okadar dinmicek ama mutlaka sana surekli hatirlatmicakdir DAYAN sorun burda aslinda neye nasil dayanacam nicin??