Kontrol Dışılık - Yemek Yemeyi Durduramama

Soru: Ne zaman yemek yemeye başlasam, aç olmadığımda bile yemeyi durduramıyorum Ağzıma bir parça sakız almadan duramıyorum bile Yemek yerken kendimi böyle kontrolsüz hissediyorum, ve bir süre sonra durmaksızın ağlıyorum, ve sürekli olarak ellerimi ve kollarımı yıkamama rağmen, tarifsiz bir şekilde kendimi kirli hissetmeye başlıyorum Sonra eğer yemek yemeyi durduramazsam, tam anlamı ile kendimi dövüyorum İlk başta sadece obur olduğumu düşündüm, fakat şimdi ciddi bir şekilde kendimi kaybettiğimden şüphelenmeye başlıyorum Şunu da not etmek istiyorum ki, kendime diğer daha zayıf kadınları model alan bir insan da değilim Lütfen düşüncelerinizi benimle paylaşın -- Cemre

Cevap: Tarif ettiğiniz davranış, “sadece bir obur olmak”tan daha fazla gibi geliyor Eğer yemek yemenizi sağlayan şey tamamı ile yemek arzunuz olsa idi, yerken daha fazla zevk alırdınız ve yedikten sonra da çok az ya da hiç suçluluk duymazdınız
Kilo vermeye çalışmadığınızı belirterek zorlayıcı yemek yeme durumunuzun, kronik bir diyetin kısıtlamalarına karşı bir tepki olma olasılığını da düşürüyorsunuz Üzerinde çalıştığım zorlayıcı yemek yiyenlerin çoğu – fakat hepsi değil – doğuştan gelen iştahlarını reddetmeye ve yemeklerini sınırlandırmaya çalışarak yıllarını harcadılar Fakat bir düzeyde iştahları kafes içine ve kontrol altına alınabilir

Zorlayıcı yemek yiyenler sıklıkla yiyecekleri ve yemek yemeyi, öncelikli teselli araçları olarak kullanıyorlar Başka bir şeyle ihtiyaçlarını ve arzularını ifade etmekte zorlanıyorlar belki de Onun yerine, duygularını zaptediyor ve yiyeceklerle onları uyuşturmaya çalışıyorlar Bunu, duygusal olduğu kadar fiziksel olarak da gerçekten nasıl hissettiklerini tanımlayamayacak kadar uzun bir süredir yapıyor olabilirler Tamamen (yüz yüze) bir görüşme yapmadan neyiniz olduğu ile ilgili kesin bir şey söyleyemem Fakat ağlamanız, ellerinizi ve kollarınızı ne kadar yıkadığınız önemli olmaksızın “tarif edilmez şekilde kirli hissetmeniz” ve kendinizi dövmeniz, bana diyet yapma ya da duygularını ifade etme zorluğundan doğan zorlayıcı yemek yeme sorunundan daha fazla bir şey olabileceğini söylüyor

Bazı duygularınız ve davranışlarınız, geçmişinizle hatta belki de çocukluğunuzla bağlantılı olabilir Belleğimizin belirsiz iç taraflarında bulunan deneyimler de şimdiki duygu davranışlarımızı etkileyebilir Çocukluğunuzda hiç aç kaldınız mı, ya da yeteri kadar yemek yemeden uzun süre zaman geçirdiniz mi? Eğer öyle ise, bugün açlık tehlikesi ile karşı karşıya olmamanıza rağmen yemeğin görünüşüne, kokusuna, tadına aç bir insan gibi tepki veriyor olabilirsiniz

Geçmişinizde hiç yemek yemek yeme ya da yiyecekle alakalı kendinizi pis, utanmış ve kendinizden nefret etmiş hissettiğiniz – ya da söylemiş olduğunuz gibi utanmanız gerektiğini hissettiğiniz – bir zaman oldu mu? Sizin için en iyisinin, esaslı bir değerlendirme ve olası tedavi için bir klinik psikoloğu görmek olduğunu düşünüyorum Bir psikolog davranışlarınızın nedenini anlamanıza yardımcı olabilir, ve daha önemlisi, bu davranışları değiştirmenize yardımcı olabilir Bir psikolog ilaç yazamayacak olsa da, faydalı olması gereken ilave psikofarmakolojik tedavi için başka hekim ya da psikiyatriste sizi yönlendirebilir

İyi şanslar

Psikiyatrist Peggy Elam