Dünya Erkekler Günü

Dünya Erkekler Günü Dünya Erkekler Günü - Can DÜNDARKulağa komik geliyor değil mi? Dünya Kadınlar Günü vesilesiyle kadın olmanın cefasına dair onca yazı okuyup bunca söz işitince, karşı cinstekilerin çoğu, erkek olduğuna şükrediyordur
İşin aslı öyle mi acaba?

Ben, -hele bu toplumda- kadınlığın ne meşakkatli bir dava olduğunu teslim etmekle birlikte, erkekliğin de -hele bu çağda- sanıldığı kadar rahat bir koltuk olmadığına inanıyorum
Kadın olarak doğmak bir fırsat eşitsizliğidir; kabul!

Ama işin aslında, kadını yaralayan tüm töreler, yasalar, cinsel istismar, aslında dolaylı olarak erkeği de yaralar
O yara, erkek bedeninde de kanar

Kan davasının, töre cinayetinin nasıl galibi yoksa bu eşitsizliğin de kazananı yoktur
Hepimiz kaybederiz
* * *
Kadın, daha kız çocuğu iken evinin kölesidir; kabul! Oğlan, evin prensi gibi yetiştirilir
Ama babanın “göster oğlum amcanlara” çağrısıyla konu komşuya pipi göstermek, bu teşhir seansında böbürlenme vesilesi olan organın bir kısmını, bir sünnet töreninin davul zurna gümbürtüsü arasında kurban etmek de az travma değildir

Evcilikte durum nedir bilmiyorum; ama erkek dünyası çocuk yaştan vahşi ve serttir Mahalle maçında, çete savaşında, maçoluk yarışında zalimlikte geri kalana, “zayıf halka”ya iyi gözle bakılmaz; anında dışlanır, yalnızlaşırsınız
Anneye, kardeşe bulaşana bulaşma, sokağın çakallarıyla dalaşma misyonu doğal olarak- üzerinizdedir
Kardeşinizi siz koruyacaksınızdır; annenizi, sevgilinizi siz, sonra sırasıyla ülkenizi, evinizi, karınızı siz
Bunca misyon, sizi de zamanla vahşileştirir, sertleştirir

“Karı gibi sırıtma”mayı, “kız gibi gülme”meyi, “Adam gibi otur”mayı öğrenirsiniz
Ağlamak otoritenizi yerle bir eder çünkü; gülmek de öyle; duygularınızı alabildiğine bastırır, kasılır kalırsınız
Asırların çamuruyla karılmış erkeklik heykeli, devasa bir kütle halinde üstünüze abanır
* * *
Ergenlikteki kız, evin tüm erkeklerinin ve üstüne üstlük bir de annesinin baskısı altındadır; kabul!
Ona yasaklanan, erkeğe mubahtır; hatta görev

Ama kadın dostlar şundan emin olsunlar ki, ergenlik oğlanın “Kızları götürüyor musun?” imalarıyla büyütülmesi de ciddi baskıdır esasında

Ev sohbetlerinde, arkadaş geyiklerinde, porno dergilerinde, perdelerinde hep “götüren” adamlar vardır
Bu palavra, ergenlik çağında erkek için kadını bir tabuya, yatağı sınav salonuna çevirir
Çoğu erkek orada ezilir

Tenini tanıdığı “ilk kadın”, gönül verdiği kız değildir çoğu zaman; bu ayrımın acısı ruhunu ikiye böler
Sevmeyle sevişmeyi aynı bedende hayal edemez hale gelir Kendi yapamadığının acısıyla bunu yapmaya kalkışan mahallelisine, komşusuna, kızına yüklenir

Bu tavır, kışlalarda, kahvelerde, camilerde, erkek erkeğe muhabbetlerde perçinlenir Ve bizim acılı yürek, “bir ahlak abidesi” kesilir
Bir yanıyla kadının hayatını mahveden ataerkil töre, iki ucu keskin bir bıçak gibi, diğer yanıyla da erkeği doğrar
* * *
Asıl zoru ise, batmış bir patron gibi, yitik bir hükümranlığı çaresizce sürdürmeye çalışmaktır
O işsizleşir, dolayısıyla güçsüzleşirken, hanenin “eksik etek”leri eve para taşımaya, kararlara ortak olmaya başlamıştır
Artık üretimde güçleri, evde sözleri vardır

Erkeğin dededen miras asırlık iktidarı fiilen sönmüştür
Karısına, kızına yasak koymak şöyle dursun, söz geçirebilecek halde değildir
Misyonu hepten güçleşir:

Şimdi kaybettiği bir savaşın galibiymiş gibi görünecek, kılıcı elinden alınmış bir kahraman heykeline dönüşecektir
Fiiliyatta düşen süngüsü, dilinde parıldar

Ezildikçe daha fazla maçoluk taslamaya, yenildikçe eski zaferleri anlatmaya, güçten düştükçe güce tapınmaya başlar
İsyanını dizginleyemediği kadının nasıl örtüneceğini tarif etmeye, doğurmaları gereken çocuk sayısı konusunda ahkâm kesmeye kalkışır

Bunda biraz, ataların evin yegâne sultanı olduğu günlere özlem, biraz da o sultanlığın kaybedilmiş oluşuna öfke vardır
Eğer özel günler, sorunların anımsanması için birer vesileyse, bir “Dünya Erkekler Günü”nün vakti gelmedi mi sizce de?