Acemi Avcı

Ben hayatımdan kesitler anlatmayı çok severimÇünkü hayatımın hem eğlencesi bol , hem de hüznüNiye paylaşırım bilmemAma hiç tanımadığım yüzlerini hiç görmediğim ve dostlarım diye tanımladım siz değerli insanlara anlatmak bana keyif veriyorİnsanların tebessüm etmesi benim için paha biçilemez

Sizlere bu yazımda benim ilk avcılık hikayemi anlatmak istiyorumBen Afyon ilini Çay kazasına bağlı 139 nüfuslu,79 seçmenli,60 haneli,şirin ve yemyeşil bir köyündenim ve çocukluğum bu köyde geçtiHatırlayabildiğim kadarı ile 11-12 yaşlarında idimO zaman abilerimiz ava gider bizde kupay (av köpeği) gibi peşlerinden giderdikO kadar zevkli idi ki onların ava giderken tüfeklerini omuzlarına asmaları falanGünlerce arkalarından gittik avaSilahlar ateşlendimi kupaydan önce biz fırlardık ne vurdular diye

Artık bizim de av tüfeğini alıp gerçek tüfek ve fişeklerle ava gitmemizin zamanı geldiğine karar verdi büyüklerimizTarlalarda biraz talimden sonra artık hazıdıkNeyse ilk ava bizi de götürdülerArtık kupay değildik halaoğlum Mustafa ileBiz de avcıydık artık hemde profesyoneldikYaklaşık 10 kişi vardıTabi liderleri Hasan abi idiBen ona dayı derdim gerçi halen dayı derimAv için köyümüzün hemen üzerindeki Köreke dağı seçildiTavşan avı yapılacaktıHat düzeni aldıkYamaçta ilerlemeye başladıkHasan abi bana dönerek

----Koçum sana kıyak geçtim ve seni bir numaraya yerleştirdim dediBen o kadar gururlandım ki sormayın havamı artıkHemen göterdikleri yere gittimYamacın en altıydıDiğerleri benden yukarıya doğru sıralandılarİlerliyorduk artık ilk benim ya!

(Acemi avcıları en alta yerleştirirlerçünkü tavşan kalkar kalkmaz yukarı doğru kaçarYani işin açığı enayi olduk)Acemi şansı önümden kuzu gibi tavşan fırlayıverdiTüfeğimi doğrultamadan tavşan yukarı doğru koşmaya başladıSilahlar patlamaya başladıBen bir tane bile sıkamadımTabi masum tavşanı vurdularHasan abi ''Ben vurdum'' dedi Komşumuz Osman abi ''ben vurdum'' dediHerkes vurduğunu iddia ettiTabi ben de ''Ben vurdum'' dedim

Hasan abi kızdı''Açın lenTüfeklerinizi ''dediBenim tüfeğe bi baktılar fişekler yerli yerinde

''Hadi sr len ordanadam sıkmamış bile '' dediler ve beni kovdularBen de ağlaya ağlaya köyün yolunu tuttum

Köye tüfek omuzumda savaşçı edasıyla sanki 10 tavşan 20 keklik vurmuş gibi girdimEve geldim baktım kimse yok evdeBaktım ki küllük dediğimiz yerde 30-40 tane sığıcık varFırsat deyip tüfeği acelece omzuma dayadım boşluğunu ve geri tepmesini hesaplamadan basıverdim tetiğeKuşlar hepten havalanıverdiAna!O da ne?siyah kuş gibi bişey çırpınıyorOh be dedim kendi kendimeİlk avım dedimKoşarak gittim yanına!İmkansın buOlamazAnamın paçalı siyah civciviYahu o kadar sığırcığın arasından gel sen anamın en değerli civcivini vurO sırada silahın sesine anam gelmesin mi?İşte şimdi av başlıyorAma bu sefer av benimAnam kaptığı gibi saplı süpügeyi vur allah vurTüfeğin geri teperken omzumu çıkarttığına mı yanayım,anamın dövmesine mi yanayım paçalıya mı yanayım yoksa 30-40 tane sığırcıktan hiçbirini vuramadığıma mı yanayım?

Velasılı kelamAvcılık bizim işimiz değilmiş vesselamO gün bu gündür hiç ava gitmedimHayvanlar kurtuldu benden!

Ama işimiz gereği hayatımızın paylaşılmaz bir parçası oldu silahAma adalet için kullanır olduk




Kapalıkapılar