Gecenin Sessizliğinde Sen Varsın Çanakkale

Gecenin Sessizliğinde Sen Varsın Çanakkale - Toplumsal Hikayeler - Ali Başyaran

Gece tüm sessizliğiyle kapanmış,örtüsünü şehrin üzerine örtmüştüSaatler çoktan on ikiyi geçmişti;ama küçük kızın gözleri karşıda asılı olan takvime dikilmiştiUyumuyordu;fakat uykusuzluktan olsa gerek kızarmış gözleri birşeyler seziyordu veya rüyadaydı kimbilir


Dışarıda geceye eşlik eden sessiz yağmur çiselemekteydiKüçük kız yerinden doğrulduGaz lambasının hala sönmediği evler dikkatinden kaçmamıştı Meryem`inArdından gökyüzüne daldıAy tüm ihtişamıyla orada asılı bekliyorduGözlerini aya dikerek :


-Öğretmenim haklı galibaEvet mantıklı,dediHafızasında yer etmiş bir olayı irdelemekteydiKöşedeki askıda duran yeleğini arkasına geçirip tekrar pencerenin önüne geldiGözlerini yumduÖğretmeninin söyledikleri aklına gelmişti bir birBunu dışa vurdu


-Şu an ülke ecnebilerin işgali altındaİleride patlak verecek harbin olması an meselesiAnadolunun hali de ortadaYoksul ama aynı zamanda umudunu yitirmemiş gözler hala var

Meryem bir an duraksadıHafızasında yer etmiş öğretmeninin sözlerini tekrar hatırlamaya koyuldu


-Gelip buraya bize tepeden bakmayacaklar mı,küçümsemeyecekler mi?Tabi ki yaparlar,bu onların kanlarında varAma yok öyle,Türk dedin mi önce bir durup düşüneceksinOnların silah gücü,para gücü varsa,işte bizim de ta buramızda bir olup kenetlenmiş kalpler var,iman gücümüz var,şerefimiz varVerir miyiz sanıyorlar o ÇANAKKALE`yi

Kendine engel olamayıp düşünceye dalan Meryem birden:


-Tabi ki vermeyiz öğretmenim,dediTerlemiş ve ateş püskürmüş gözlerinin önünde öğretmeninin gözleri canlandı Meryem`inİrkildi

Daha sonra okulda değil de kendi odasında olduğunu farkedince gülümsediYorgundu


-Artık yatmalıyım , dedi

Yatar yatmaz uykuya dalan Meryem gecenin soğuğuna karşı iki büklüm olup,büzülerek uykusuna devam ediyorduBu arada kendi kendine bir şeyler söylüyordu


-Ağlama! N`oldu anne?Titredi

Yine uyku


-Harp mi,kim,nasıl?Babam mı ölmBu sırada alnı müthiş terlemişti


-Babaa! diye ürktüKorku içerisinde garip bir sesle delice bağırdıHemen babasının yanına koştuDaha beş dakika önce korkuyla gördüğü rüyası babasına sarılınca bir an silinivermişti hafızasındanÇünkü babasının yanında olmak ona cesaret veriyordu,kudretlendiriyordu

28 GÜN SONRA

Telaşla bağıran Meryem`in annesiydi


-İhsan Bey,İhsan Bey! size bir mektup neyim atılmış

Kadının okuma yazması olmadığından mektuba da şöyle üstünkörü bakarak kocasına uzattıİhsan Bey `in mektubu heyecanla okuması belli ki kadını meraklandırmıştıAtılarak ve kalın kaşlarını çatarak sordu:


-Ne olmuş bey?


-Harp başladı başlayacak hanımİki gün sonraya er olarak çağırılıyorumBu da çağrı belgesi işte

Avluda annesiyle babasının birşeyler konuştuğunu gören Meryem,merakına yenilip hemen avluya koştuO sırada annesi sessizce ağlıyorduBunu gören Meryem çok şaşırmıştıGerçekte ilk defa annesini ağlarken görüyorduBirde rüyasında görmüştü ama o rüyaydı


-Ağlama N`oldu anne, dedi sesi çatlayarak

Hemen bu anda araya İhsan Bey girdiKızının etkilenmesini istemiyorduAma öncesinde kendisini pür dikkat dinleyen eşine döndüOna kuru bir yere oturmasını söylediİki canlı olduğunu unutuyorsun diye biraz sinirli hatırlatmada da bulunmuştuArdından kaldığı yerden konuşmasına devam etti


-Meryem biliyorsun ki ülkede harp var

Meryem harbin olduğunu biliyorduAma bunu babasından duymak tüylerini ürperttiAklına gelen şey belliydi


-Rüyammm! dediAğlayan gözlerine şimdi hıçkırıklarında eklenmesiyle daha çok gözyaşı döküyorduBabası kızının bu denli içli ağlamasına dayanamamış,onun da gözleri dolmuştuBelli aralıklarla devam eden karın soğuğunu içine çeken İhsan Bey biraz olsun rahatlamış,kızına da teselli vermişti

İki gün,su gibi geçmiş İhsan Bey hazırlıklarını kontrol etmiş ve vedalaştıktan sonra yola koyulmuştuGideceği yol çok uzundu,bunun bilincindeydiAma gözü pek ve kararlıydıSadece İhsan Bey değil onun gibi niceleri vardı

Anadolu`mun karlı yolları aşılmış,omuzda yüklerle binbir güçlükle harp yerine varılmıştıMuazzam kalabalıktıÖlenler,öldürülenlerortalık tam bir mahşer yeriİhsan Bey kalabalığın verdiği şaşkınlıkla;


-Aman Yarabbi! Bu ne kalabalıktırSen koruyucumuz ol,diye kısa bir dua etti

o sırada komutan yeni gelenlere alel acele;


-Siz şurayaSizler gözcülük yapınGeç hemenÇabukEl tetikten gözler düşmandan ayrılmasınOlayın ciddiyetini kafanızdan çıkarmayın,dye o topların tüfeklerin susmadığı müthiş gürültüde avazı çıktığı kadar bağırıyordu

Harp gitgide kendini belli etmeye başlamıştıGöz gözü görmüyorduPatlamalar, silahlarİşte tam bu sırada düşmanın gönderdiği iki acı kurşun İhsan Bey`in kalbinin hemen üstüne isabet etmiştiOlduğu yerde yığıldıGözlerini açtığında hastanedeydiHastanede olduğunu öğrenen Meryem ve annesi derhal ilçedeki hastaneye geldilerBabasını yarı baygın şekilde gören Meryem hemen yanına koştuSarıldı,öptü, kokusunu içine çekti


-Babacığım !Lütfen kalk,ben geldim bak kömür gözlü kuzun geldi


-İhsan Bey,Allah aşkına birşeyler deKorkuyorum

İhsan Bey onları zor duyuyor ve nefes almaktada güçlük çekiyordu

Hafifçe gözlerini açtı


-Meryem`im dediTekrar kapattıArdından yine gözlerini açtığında kuru dudakları şunları söylemek için hayat buluyordu


-Hanım tükenmek üzereyimSakın lafımı bölme hemen anlatayımMeryemime,doğacak olan yavruma ve kendine çok dikkat etSakın ha yalnız bırakma onları

Durdu,dinlendi ve tekrar devam etti


-Ben çok huzurluyum ve mutluyumÇocuklarımın ileride övünçle anacakları,bir babaları ve seninde bir kocan var

Kısık kısık nefes almaya devam ediyordu İhsan BeyMeryem babasının yanına tekrar oturarak boynuna sarıldıKaldığı yerden devam etti kahraman asker


-Eminim ki o Çanakkale`m geçilemeyecek ve şanlı bayrağım asla yere inmeyecekZaten bizde bu güç ve iman dolu göğüs olduktan sonra zor bizi ezmeleriHer zaman şunu bilin ve unutmayın ki ;


-"Çanakkale`m geçilemedi geçilemeyecek" dedi

İhsan Bey`in alnı olağanüstü terlemiş,rengi büsbütün atmıştıOdanın içinde eşinin ve kızının kokusunu son kez almak istercesine derince nefes aldı

Ve boynuna sarılı olan kızının minik kollarına kendini bıraktı

Büyük şair Akif`in:


- Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın

Gömelim gel seni tarihe desem sığmazsın

dizeleri dökülmüyor mu şimdi dudaklarınızdan?



Ali Başyaran